Nu te lezen op de site van de Volkskrant, zaterdag in de wetenschapsbijlage: mijn artikel over onderzeese vulkanen.
Een paddestoelvormige wolk as die 20 tot 30 kilometer hoog reikte. Tsunami’s die niet alleen de naburige eilandstaat Tonga troffen, maar ook leidden tot evacuaties in Japan en twee verdrinkingen in Peru. Een knal die te horen was tot in Alaska en drukgolven die te meten waren met Nederlandse huis-tuin-en-keukenbarometers. Ja, de vulkaan Hunga Tonga-Hunga Ha’apai, 65 kilometer ten noorden van de Tongaanse hoofdstad Nuku’alofa, deed zich behoorlijk gelden met zijn uitbarsting van 15 januari.
Maar wie zich daar een klassieke vulkaan bij voorstelt – zo’n enorme berg waar lava uit stroomt – heeft het verkeerde beeld voor ogen. Van de 1.800 meter hoge kolos stak alleen het topje boven water uit – en zelfs dat is pas zo sinds 2009. Daarvoor bevond de volledige vulkaan zich onder water. Wat voor processen gaan er schuil achter dit soort verborgen reuzen? Hoe bijzonder was deze uitbarsting? En kunnen we ons in de toekomst beter voorbereiden op dit soort rampen?
Was hard werken; ik kreeg de klus maandag richting eind van de middag, dinsdag is mijn vaste dag met de kinderen thuis (0 en 3) dus toen gebeurde er niets, woensdag moest het artikel af zijn. Gelukkig bleken de drie benaderde deskundigen bereid om me respectievelijk gelijk toen ik belde, dinsdagavond om 20.30 uur en woensdagochtend om 8.30 uur te woord te staan, waardoor ik het stuk toch netjes op tijd kon aanleveren. Ook wel weer fijn, om weer eens met wat adrenaline in mijn lijf te tikken.