Zo, dat waren de eerste vier maanden van mijn nieuwe carrière als fulltime freelancer. Een mooi moment, zo rond de jaarwisseling, om de balans op te maken.
Randje van een burn-out
Allereerst merk ik dat ik lang niet de enige ben in mijn vakgebied die dit jaar voor zichzelf is begonnen. Kan me voorstellen dat het thuiswerken in coronatijd je meer doet beseffen wat je baan nu écht inhoudt – waarna je je gaat afvragen hoe tevreden je daar eigenlijk mee bent.
Bij mij heeft de stap naar het freelancerschap alleen een wat langere voorgeschiedenis. Sowieso heb ik altijd liever geschreven dan geredigeerd en gecoördineerd, maar kwamen mijn banen in vaste dienst steeds op dat laatste neer. Het lag dus wel in de lijn der verwachtingen dat ik ooit een keer de stap zou zetten naar ‘vooral schrijven’. Wat dan waarschijnlijk freelancen zou betekenen, want banen in vaste dienst die draaien om schrijven zijn schaars.
Wat ook een factor was: met name in de nadagen van Sanoma en de opstartperiode van New Skool Media ben ik bedrijven nogal… ondankbaar en onbetrouwbaar ben gaan vinden. Bij KIJK ging ik uiteindelijk weg op het randje van een burn-out, beroofd van alle werkplezier. Dat had niets te maken met het team waar ik deel van uitmaakte, en alles met beslissingen die ‘boven ons hoofd’ werden genomen.
Bij volgende werkgevers ging het gelukkig niet op dezelfde manier, maar toch: zo’n behandeling laat littekens na. En het leverde me een gevoel op van ‘uiteindelijk kun je maar beter zélf een bedrijf worden; je eigen merk zijn’. Nu, dat ben ik dan eindelijk aan het proberen.
‘Loket alles’
Het opdrachten binnenhalen gaat goed – wat ik ook wel verwachtte; ik heb een aardig idee van hoe je een verhaal pitcht en waar de bladen waar ik voor schrijf behoefte aan hebben (voor een deel omdat ik er eerder zelf voor heb gewerkt…). En eindredactiewerk voor verschillende partijen zorgt voor een prettig bodempje aan inkomsten, zodat ik niet hoef uit te wijken naar commercieel schrijfwerk.
Wel schrijf ik nog vooral features van een woord of tweeduizend, met ruime deadlines. Op zich heel relaxt, maar nieuwsberichten schrijven hoort er voor mijn gevoel ook bij, dus daar wil ik nog een of meer opdrachtgevers voor gaan zoeken.
Sowieso zou me nét wat meer werk op de hals halen iets beter zijn. Ik merk dat ik harder ga als mijn to-do-lijstje voller is. Tegelijk geniet ik van de ruimte die komt met niet meer ‘loket alles’ van een redactie zijn. Kortom: opdracht voor komend jaar is het optimum vinden qua werkdruk.
Een fijn 2022 en tot later!