Het blijven drukke tijden, met twee kleine kinderen, maar toch: ook in 2022 las ik weer iets meer dan vijftig boeken uit. (Baby-, dreumes-, peuter- en kleuterboeken niet meegeteld.) Deze vond ik het meest de moeite waard.
Non-fictie verschenen in 2022
De dieetmythe van Tim Spector was voor mij een dubbele eye-opener. Ten eerste omdat het boek je goed duidelijk maakt hoeveel algemeen geaccepteerde kennis over eten en drinken op los zand is gebouwd. Ten tweede omdat het boek laat zien hoe groot de rol van het microbioom zou kunnen zijn in van alles en nog wat dat te maken heeft met voeding en gezondheid. ‘Zou kunnen zijn’, omdat een klein stemmetje achter in mijn hoofd nog zegt: ‘Wie weet blijkt dat allesbepalende microbioom over een jaar of tien óók weer een hype te zijn geweest.’ Maar vooralsnog kan ik er een eind in meegaan. Lees hier mijn recensie voor New Scientist.
Ook sterk was Ontwapend, waarin Fleur Ravensbergen vertelt over haar werk als vredesonderhandelaar, onder andere in Irak, op een steenworp afstand van IS-gecontroleerd gebied, Baskenland en Noord-Ierland. Naar aanleiding van het boek interviewde ik Ravensbergen over haar ervaringen; het artikel dat daaruit voortkwam, is binnenkort te lezen in KIJK 2/2023.
Verder keek ik met name uit naar Limited Edition of One, de soort-van-autobiografie van Steven Wilson – maar die viel een tikje tegen. Met een airtje van ‘kijk mij het eens anders doen dan de rest’ presenteert de producers/songwriter/zanger/gitarist/remixer een allegaartje aan teksten die op zich meestal best interessant zijn, maar de samenhang van een geslaagd boek missen. Interessanter vond ik dan de ‘klassieke’ autobiografie van toetsenist Mark Kelly, Marillion, Misadventures and Marathons. Openhartig, kritisch op anderen én zichzelf… Zo wil je zo’n boek hebben.
Tot slot kan ik, met wat reserves, This is what it sounds like (ook de titel van de Nederlandse vertaling) van producer/neuroloog Susan Rogers aanraden. Niet het hele boek is zo sterk als het begin doet vermoeden, maar alsnog biedt het een interessante kijk op hoe onze muzieksmaak in elkaar zit.
Non-fictie gelezen in 2022
The Zoologist’s Guide to the Galaxy van Arik Kershenbaum vond ik een verfrissende kijk op buitenaards leven, rond de vraag: welke algemene biologische regels kunnen we opstellen waar wezens elders in het heelal naar alle waarschijnlijkheid aan zullen voldoen? Zie ook mijn coververhaal van KIJK 5/2022.
Boeken over non-fictie schrijven vallen me in de regel tegen, terwijl ik boeken over fictie dan weer vaak best interessant vind (terwijl ik op dit moment helemaal de ambitie niet heb om een roman of iets dergelijks te gaan schrijven). Case in point: The Fantasy Fiction Formula van Deborah Chester. Al heb ik wel het idee dat boeken die zich ál te netjes aan Chesters formule houden (zoals The Dresden Files van Jim Butcher) bij mij het niveau ‘onderhoudend’ niet gauw overstijgen.
Fictie gelezen in 2022
Van eerdere thrillers van Karin Slaughter was ik niet zo onder de indruk, maar Valse getuige vond ik sterk. Benieuwd hoe we tegen dit boek vol mondkapjes aankijken als de covid-pandemie een eindje achter ons ligt.
Babylon’s Ashes, het zesde deel van de sciencefictionserie The Expanse, viel me tegen: in mijn beleving zo’n boek dat vooral een brug moest vormen tussen wat eraan voorafging en wat er nog moest volgen. De volgende twee delen, Persepolis Rising en Tiamat’s Wrath vond ik dan weer meer dan prima. Kijk uit naar het laatste boek, dat ik ga kopen zo gauw het beschikbaar komt in het juiste formaat. (Want, ja, ik ben zo iemand die het niet kan uitstaan als één deel in een reeks drie centimeter boven de rest uit steekt.)
Ook een absolute aanrader op sf-gebied: The Doors of Eden van Adrian Tchaikovsky. Echt, ik ben zó fan van deze man en zijn biologische kijk op het genre. Voor volgend jaar staat Shards of the Earth op de planning.
Strips gelezen in 2022
Het slot van The Walking Dead viel niet tegen. Sterke reeks, als je alle narig- en bloederigheid kunt hebben. Alim de Leerlooier vond ik een prima Europese reeks (vier delen), De dolende god een intrigerend op zichzelf staand verhaal.
Van het pakketje Neil Gaiman-strips en -verstrippingen dat ik via Humble Bundle aanschafte (Comixology laat ik links liggen sinds die dienst werd verbouwd tot een alternatieve Amazon-ingang) kon tot nu toe alleen Murder Mysteries me echt bekoren. De titel doet een bundeling detectives vermoeden, maar in plaats daarvan krijg je één verhaal dat meer richting Gaimans opus magnum The Sandman gaat dan je zou verwachten.
Lees ook mijn boekenjaarlijstjes van 2021, 2020, 2019, 2018, 2017, 2016, 2015 en 2014!