Nu in de winkel (oké, alweer een tijdje, maar het duurde even voor ik mijn bewijsexemplaar kreeg): het extra dikke zomernummer van KIJK. Ik schreef het coververhaal, ‘Kinderen van de rode planeet’ (voorproefje hier). Het onderwerp: de risico’s van zwangerschappen en kinderen laten opgroeien op Mars. Wat toch de bedoeling zal zijn, als we daar ooit een kolonie willen stichten die niet afhankelijk is van de aarde om te overleven.
De planetoïde Bennu blijft verbazen. Eerder vond NASA’s ruimtescheepje OSIRIS-REx al water op de kleine ruimterots, die bovendien ouder bleek dan gedacht en steeds sneller om zijn as draait. Verder is het oppervlak van Bennu geen gladde zandvlakte, zoals wetenschappers van tevoren verwachtten, maar is het ruw en bezaaid met stenen.
Nu blijkt bovendien dat die stenen niet ‘aan elkaar plakken’, maar een soort ballenbak vormen. En daar zakte OSIRIS-REx een heel eind in weg toen de sonde in oktober 2020 naar de planetoïde afdaalde om materiaal op te pikken.
Lees het hele bericht bij Scientias.
(Ook weer een wat ouder stukje; eventjes in de vakantietijd mijn archief aan het bijwerken…)
Vandaag vijftig jaar geleden werd de Apollo 11-missie gelanceerd – en over vijf jaar hoopt NASA weer zoiets voor elkaar te krijgen. Moet kunnen, zou je zeggen; we zijn inmiddels zoveel verder qua techniek dan in de jaren zestig…
Maar dat valt tegen. Hoewel NASA de afgelopen maanden serieus de mouwen lijkt op te stropen om het Artemis-programma letterlijk en figuurlijk van de grond te krijgen, moet er in de praktijk nog zóveel gebeuren dat het zeer de vraag is of 2024 wel haalbaar is. Zeker als die maanlanding geen vlaggenplantmissie moet worden, maar het opstapje naar een bemande reis naar Mars.
Ik schreef er het coververhaal over voor het huidige nummer van De Ingenieur. De digitale versie van het tijdschrift is hier te koop voor 7,50 euro. Een bewerkt fragment kun je lezen op de site van het tijdschrift.
Op nieuwjaarsdag maakt het NASA-ruimtescheepje New Horizons een scheervlucht langs Ultima Thule, het verste object dat ooit door een menselijke sonde is bezocht. Lees mijn artikel op de site van De Ingenieur.
Mars is eigenlijk maar een klein opdondertje. Onze eigen aarde heeft een bijna twee keer zo grote diameter en zelfs een tien keer zo grote massa. Hoe dat zo is gekomen, is voor astronomen een raadsel. Volgens onze huidige planeetvormingstheorieën zou Mars namelijk ongeveer zo groot als de aarde moeten zijn, of zelfs nog een tikje groter. De Amerikaanse astronoom Hal Levinson en zijn collega’s van het Southwest Research Institute denken nu dit raadsel te hebben opgelost.
Als het aan de NASA ligt, zal het Space Launch System (SLS) over een aantal jaren bemande missies naar een asteroïde en Mars mogelijk maken. Afgelopen woensdag werd in Utah een boosterraket voor het systeem succesvol getest: de grootste en krachtigste boosterraket ooit gebouwd.
Hier moet toch het hart van elke ruimtevaartliefhebber sneller van gaan kloppen: rond het 25-jarig jubileum van de Hubble Space Telescope is een wedstrijd georganiseerd waarmee je een onderdeel van de beroemde kijker kunt winnen! Om precies te zijn: een deel van de zonnepanelen die de telescoop van 1990 tot 1993 van energie voorzagen, totdat ze werden vervangen.
Het wereldwijde gejuich ten spijt verliep de landing van ESA’s Philae op de komeet 67P niet volgens het boekje. Toch heeft de lander van de Rosetta-missie de nodige data kunnen verzamelen en terugsturen. Maar nu zit hij zonder energie, en zullen we voorlopig niets meer van hem horen.
Lees het hele bericht op de KIJK-site (nog van afgelopen maandag).
Ruim tien jaar is hij onderweg geweest: de lander Philae, aan boord van de Rosetta-missie. En vandaag, iets na vijven, kwam hij eindelijk aan op zijn bestemming, komeet 67P. Een mijlpaal: nooit eerder is een lander op een dergelijk object neergezet.
Lees het hele bericht op de KIJK-site! (En nu maar hopen dat het goed komt met die harpoenen.)
Nu het ruimtescheepje Rosetta zich op zo’n 30 kilometer afstand bevindt van de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P voor intimi), is het tijd om een belangrijke knoop door te hakken: waar wordt de lander Philae straks op het oppervlak van de onregelmatige ruimterots neergezet? Eerder werd er een shortlist van vijf mogelijkheden opgesteld. Dit weekend is daaruit de beste kandidaat gekozen: Site J.