Voor KIJK, Quest Historie en Dirty Science schreef ik over octopussen, misverstanden rond overbekende gerechten en een bijzonder flatgebouw.
Auteur: Jean-Paul
Alweer zes jaar geleden lieten deeltjesfysici wereldwijd de champagnekurken knallen: het higgsdeeltje, het deeltje dat – heel kort door de bocht – andere deeltjes hun massa’s geeft, was ! Dat betekende echter niet dat alles rond dit deeltje gelijk in kannen en kruiken was. Nu is bijvoorbeeld pas de belangrijkste manier waargenomen waarop het befaamde deeltje uit elkaar kan vallen.
Lees het hele artikel op de KIJK-site!
Blijven lastige onderwerpen om ‘on the fly’ een bericht over te moeten schrijven. Hoop dat het een beetje duidelijk is zo.
Om te laten zien wat er mogelijk is met eencelligen die met licht zijn aan te sturen, hebben Italiaanse wetenschappers Leonardo da Vinci’s meesterwerk de Mona Lisa uitgevoerd in E. coli-bacteriën.
Lees het hele bericht op de site van De Ingenieur.
Categorieën
Is de octopus een alien?
Wie weleens een octopus heeft gezien, al is het maar op ijs bij de visboer, weet: dit is een heel vreemd beest. Dat grote, zakachtige lijf, die papegaaiachtige snavel, die acht armen vol zuignappen… En dan kunnen ze ook nog allemaal gekke dingen, zoals inkt spuiten en van kleur veranderen.
Niet zo gek dus dat biologen het dier af en toe bewonderend omschrijven als een ‘alien op aarde’. Dat bedoelen ze dan alleen niet letterlijk. De octopus is immers net zozeer het product van aardse evolutie als elke andere soort die hier rondloopt, -vliegt, -kruipt of -zwemt.
Of… toch niet? Onlangs betoogde een groep wetenschappers dat octopussen letterlijk buitenaardse wezens zijn. Volgens hen is het aannemelijk dat er ooit octopuseitjes uit de ruimte op aarde zijn beland. Dat zou al die gekke eigenschappen van het dier verklaren.
Lees de nieuwste aflevering van mijn rubriek Far Out op de KIJK-site.
Categorieën
NASA wil dit weekend afreizen naar zon
Als alles goed gaat, wordt NASA’s Parker Solar Probe op 11 augustus met een Delta IV Heavy-raket gelanceerd vanaf Cape Canaveral in Florida. Het reisdoel van dit onbemande ruimtescheepje: de corona van de zon. Een interessante plek, want in deze miljoenen kilometers dikke zone rond de zon heersen temperaturen van enkele miljoenen graden Celsius, terwijl het oppervlak van de zon ‘slechts’ 5500 graden is. Hoe dat kan, is een van de mysteries waar de sonde licht op moet gaan werpen.
Lees het hele artikel op de site van De Ingenieur. (Inmiddels is de lancering uitgesteld naar zondag 12 augustus.)
Natuur- en sterrenkunde zijn mijn core business, maar ik vind het ook altijd leuk om uitstapjes te maken naar een totaal ander vakgebied. Case in point: het interview in de nieuwe KIJK over, jawel, de gevaren van online porno kijken.
In dit interview spreek ik de Amerikaan Gary Wilson, auteur van het boek Your Brain On Porn, dat onlangs onder de titel Het pornobrein in het Nederlands is verschenen. Zijn punt, in een notendop, is dat met de komst van pornosites naar het model van YouTube, zo rond 2006, de risico’s van porno kijken flink zijn toegenomen.
Ter gelegenheid van de Marvelfilm The Avengers: Infinity War schreef ik voor KIJK een groot artikel over de science achter superhelden. Een van de onderdelen ging over de krimpende helden Ant-Man en The Wasp – die uiteindelijk niet in de hele film bleken voor te komen… Gelukkig zitten ze, niet geheel onverwacht, wél in Ant-Man and The Wasp, die vorige week in première ging. Daarom nu op de KIJK-site: het fragment over dit tweetal, met als kernvraag: hoe zou je een mens kunnen laten krimpen tot een grootte naar keuze? Met mooie input van deeltjesfysicus Marcel Merk, die met veel plezier meedacht over deze intrigerende vraag.
Nu in de winkel: het bookazine ter ere van 50 jaar KIJK, gevuld met de beste artikelen uit de geschiedenis van het blad. In de oorspronkelijke opmaak, dus een ware trip down memory lane voor wie het tijdschrift door de jaren heen gevolgd heeft.
Van mijn hand staat er één verhaal in: ‘Het antimaterie-mysterie’. Uit 2005, toen ik me pas een paar jaar bezighield met het schrijven én toen ik toch wel wat minder van deeltjesfysica wist dan nu. Interessant dus om zo’n verhaal zelf nog eens terug te lezen. Vind ik het nog steeds wat? Of zou ik het inmiddels allemaal helemaal anders doen?
Waar de reactor ITER in Zuid-Frankrijk een strakke donutvorm heeft, ziet Wendelstein 7-X er heel wat rommeliger uit: een soort wokkel die in een rondje is gelegd, met een vijftigtal ongewoon gevormde magneetspoelen eromheen. Dankzij de bijzondere constructie van de reactor – een stellerator – kan een plasma erin veel langer in stand blijven. Nieuwe hardware moet ervoor zorgen dat tijdens de run die afgelopen woensdag is begonnen een plasma van 100 seconden mogelijk wordt. Bovendien is de reactor uitgerust met meer camera’s en meetappartuur om het plasma in de gaten te houden.
Lees het hele bericht op de site van De Ingenieur.
Wil overigens zeker nog een keertje in een artikel wat dieper ingaan op Wendelstein 7-X, bijvoorbeeld naar aanleiding van een bezoek aan de reactor tijdens de volgende upgrade…? (Leest u mee, persoon die over dit soort dingen gaat?)
Sinds een aantal jaar detecteert IceCube af en toe neutrino’s met een opvallend hoge energie die afkomstig moeten zijn uit het heelal – maar waar ze precies vandaan kwamen, was onduidelijk. Nu lijkt het eindelijk gelukt om de bron van zo’n neutrino te achterhalen: hij komt uit een blazar, oftewel: een superzwaar zwart gat in het hart van een sterrenstelsel dat een straal materie uitstoot in onze richting.