Natuurkundige Don Lincoln van Fermilab legt op een toegankelijke manier uit wat supersymmetrie is:
Via Symmetry Magazine.
Meer weten over supersymmetrie? Lees hoofdstuk zeven van mijn boek De deeltjesdierentuin!
Natuurkundige Don Lincoln van Fermilab legt op een toegankelijke manier uit wat supersymmetrie is:
Via Symmetry Magazine.
Meer weten over supersymmetrie? Lees hoofdstuk zeven van mijn boek De deeltjesdierentuin!
Je kon het al lezen in het interview met mij in het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde: ik heb het plan opgevat om een ‘vervolg’ te schrijven op De deeltjesdierentuin, getiteld De deeltjessafari. Inmiddels is het eerste gesprek met mijn redacteur bij uitgeverij Unieboek | Het Spectrum hierover achter de rug en heb ik het groene licht om van start te gaan met research- en schrijfwerk.
Onlangs verschenen: de special ‘Elementaire deeltjes’, een honderd pagina’s dik nummer van het Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde (NTvN) puur over deeltjesfysica. Ongeveer halverwege de special tref je een drie pagina’s lang interview met mij aan, over De deeltjesdierentuin en, jawel, de beoogde opvolger… (Daarover binnenkort meer op dit blog.)
De rest van de special heb ik nog niet helemaal gelezen, maar tot nu toe lijkt het me een mooie samenvatting van wat er met name vanuit Nederland gebeurt binnen de deeltjesfysica, geschreven door bekende namen uit het vakgebied. (Ik zie de nodige wetenschappers voorbij komen die ik de afgelopen jaren voor mijn boek en/of voor KIJK heb geïnterviewd.)
Het interview is hier in zijn geheel online te lezen. Niet-NTvN-abonnees die de special willen bestellen voor 9,95 euro, kunnen dat doen door te mailen naar ntvn@ntvn.nl.
Bert en Ernie werden ze gedoopt: de twee neutrino’s met hoge energie die het experiment IceCube onlangs waarnam. Inmiddels zijn er nog 26 van dit soort neutrino’s gevonden (helaas zonder Sesamstraatnamen). En daarmee mogen we er eens voorzichtig over gaan nadenken waar deze deeltjes precies vandaan komen…
Nieuwsberichtje op de KIJK-site!
En tja, dan begin ik gelijk weer te dagdromen over een heel artikel over IceCube, al dan niet in combinatie met andere neutrino-experimenten zoals NOvA van Fermilab… Maar goed, ik heb net over de long shutdowns van de LHC geschreven en we moeten die arme KIJK-lezers ook weer niet ál te veel deeltjesverhalen door de strot douwen…
“Zondagmiddag, spitter, spatter, spetter
Omdat je niets bedenken kan, verveel je je te pletter.”
Ja, maar niet komende zondagmiddag (12 mei 2013 dus)! Want dan kun je terecht bij het Teylers Museum, Spaarne 16, Haarlem, waar ik vanaf 14.00 uur word geïnterviewd over mijn boek De deeltjesdierentuin. Na mij komen Bram van der Klundert (auteur van Expeditie wildernis) en Henk de Velde (Over eilanden en andere streken) aan de beurt. Alle drie de boeken zullen ter plekke te koop zijn. Klik hier voor meer informatie.
Kaarten voor deze interviewmiddag kun je kopen via deze site (12,50 euro) of op de dag zelf bij het museum (15 euro).
Sinds gisteren te koop: KIJK 6/2013!
Bruno van Wayenburgs coverartikel gaat over mijnbouw op asteroïden. Daarnaast hebben we onder andere een fijne reportage van Anne Loyen over Nederlands onderzoek waarbij proefpersonen vrijwillig met malaria worden geïnfecteerd, en een artikel van ondergetekende over de long shutdowns van de Large Hadron Collider.
KIJK 6/2013 ligt in de winkel tot en met 30 mei 2013. Niet te vinden in het schap? Bestel het nummer dan online, zonder verzendkosten.
Wetenschapsjournalist Roel van der Heijden (bekend van de filmpjes op Wetenschap101) schreef op zijn weblog Wetenschepper een recensie van mijn boek De deeltjesdierentuin. Als ik er een blurb uit moest plukken, zou ik gaan voor “een compleet en zeer goed leesbaar werk af over een van de lastigste en abstracte gebieden van de natuurkunde”.
Een tijdje geleden vroeg ik me op dit blog af: waar komt de kreet ‘De deeltjesdierentuin’ eigenlijk vandaan? Ik neusde wat rond op internet, maar kwam niet tot een bevredigend antwoord. Dankzij wetenschapsjournalist Claud Biemans heb ik dat antwoord nu wel. Met behulp van Google Books – daar moet ik echt meer mee gaan doen – ontdekte zij dat de titel van mijn eerste boek waarschijnlijk afkomstig is van J. Robert Oppenheimer, beter bekend als de ‘vader van de atoombom’.
Donkere materie heet het: de materie die we niet kunnen zien, maar die via zijn zwaartekracht wel invloed uitoefent op het heelal – en die bij elkaar meer dan vijf keer zoveel weegt als de materie die we wél kunnen zien. Waar donkere materie uit bestaat, is nog een mysterie. De eerste resultaten van het experiment AMS, die gisteren werden gepresenteerd, vormen misschien een hint richting de oplossing.
Lees het hele bericht op de KIJK-site.
Voor mij is dit trouwens weer zo’n nieuwtje dat me eraan herinnert waarom ik destijds De deeltjesdierentuin ben gaan schrijven. Het is en blijft lastig om in zo’n nieuwsbericht alles te vertellen wat je wilt vertellen, en het tegelijk begrijpelijk voor de leek én kort te houden. In dit geval kreeg ik er niet meer in verwerkt dat AMS hiermee eerdere, controversiële resultaten van het satellietexperiment PAMELA en de ruimtetelescoop Fermi bevestigt. Het positronenoverschot kwam dus niet als een donderslag bij heldere hemel.
Ook heb ik achterwege gelaten dat de genoemde neutralino’s supersymmetrische deeltjes zijn, een hypothetisch type deeltjes waarvan tot nu toe in experimenten op aarde nog geen tekenen zijn gevonden, dat het specifiek gaat om het lichtste type neutralino (er zijn er vier, maar de overige drie zijn niet stabiel), en dat het hier een majoranadeeltje betreft: een deeltje dat zijn eigen antideeltje is en dankzij die eigenschap zijn soortgenoten kan vernietigen. Bij dat vernietigen zouden dan die positronen ontstaan die AMS heeft gemeten.
Daarnaast is het lastig om het nieuws zo te brengen dat het enerzijds ontdaan is van al te veel hype (veel deeltjesfysici vinden dat het AMS-team met deze aankondiging meer heeft geclaimd dan het waar kan maken), maar anderzijds niet zoveel laffe zou-kunnen-achtige woordjes bevat dat de lezer uiteindelijk zijn schouders erbij ophaalt.
Nu ja, hoe dan ook, via bovenstaande link mijn poging er iets van te maken. Hoor uiteraard graag hoe het overkomt!
Geweldig stukje a capella over het higgsdeeltje op de wijs van Adele’s ‘Rolling in the Deep’, via Barry van der Meer:
Met een mooi snippertje snaartheorie-‘Bohemian Rhapsody’ aan het eind…