Sinds eind 2008 bevat elk nummer van KIJK een coverartikel dat meestal tien pagina’s beslaat – soms acht, soms zelfs twaalf. Dat komt neer op gemiddeld 3500 woorden, een tekstlengte die je in maar weinig andere tijdschriften tegenkomt. Wat vinden onze lezers daar eigenlijk van? Dat onderzochten we via een poll op deze site. Precies 50 procent van de stemmers gaf aan absoluut geen moeite te hebben met dit soort artikelen; zij kozen voor het antwoord ‘Hoe langer de tekst, hoe meer ruimte voor diepgang.’ 18,4 procent ging voor: ‘Prima voor één artikel, maar de overige verhalen moeten dan wel korter zijn’. Neem je die twee antwoorden samen, dan kom je op bijna zeven op de tien lezers die zich prima kunnen vinden in de huidige formule van KIJK.
Categorie: Overig
“Als ik zou vragen: ‘Heeft Pol Pot ook goede dingen gedaan?’ dan zou iedereen zeggen: ‘Pol Pot, die massamoordenaar? Dat kan niet waar zijn!’ Maar wat er onder Mao gebeurde ten tijde van de Grote Sprong Voorwaarts was Pol Pot maal twintig. Zat daar ook iets goeds bij? Als je die vraag in China stelt, krijg je steeds hetzelfde antwoord. Ze wijzen naar een waterreservoir, een dam of een kanaal en ze zeggen: ‘Kijk! Dat hebben wij gegraven! Zonder de Grote Sprong Voorwaarts was dat niet gelukt!’ Dat kan wel zo zijn, maar er is heel veel bewijs te vinden in de archieven dat laat zien dat veel van die door grote aantallen mensen gegraven kanalen en gebouwde dammen enorm negatieve gevolgen hadden, zoals verzilt land of vernietigende overstromingen.”
Lees op de KIJK-site het tweede deel van mijn interview met historicus Frank Dikötter, die in China lokale archieven uitpluisde op zoek naar informatie over de Grote Sprong Voorwaarts (1958-1962). In de gisteren verschenen editie van KIJK vind je een achtergrondartikel over dezelfde periode van mijn hand.
‘De Grote Sprong Voorwaarts was massamoord’
“Mijn grootste vondst in de lokale Chinese archieven was dat ik een extreem gedetailleerd verslag vond van onderzoek naar geweld in één regio. Ik las over een jongen die wat graan had gestolen en daarom vastgebonden in een vijver werd gegooid zodat hij verdronk. En over honderden dorpelingen die hartje winter met ontblote borst buiten moesten werken – inclusief zwangere vrouwen. Gruwelijke voorbeelden van geweld, keer op keer op keer. En dat verraste me. Naïef misschien, maar ik dacht destijds nog dat de hongersnood simpelweg inhield dat er gebrek aan voedsel was.”
Lees het eerste deel van mijn interview met historicus Frank Dikötter, die in de aanloop naar de Olympische Spelen van 2008 in Beijing, toen in China een klimaat heerste van relatieve openheid, lokale archieven uitpluisde op zoek naar informatie over de Grote Sprong Voorwaarts (1958-1962). In het morgen te verschijnen nieuwe nummer van KIJK een achtergrondartikel over dezelfde periode.
De Grote Sprong Voorwaarts heette het optimistisch: het plan waarmee de Chinese leider Mao Zedong de landbouw en industrie van zijn land eind jaren vijftig een enorme vlucht hoopte te laten nemen. In plaats daarvan werd het in allerlei opzichten een drama. Inmiddels is het een halve eeuw geleden dat de Grote Sprong werd beëindigd. Een goed moment om terug te blikken op deze waanzinnige periode, waarin onder meer de mussen het moesten ontgelden en gebruiksvoorwerpen werden omgesmeed tot waardeloos staal. Waarom ging een bevolking van honderden miljoenen mensen hierin mee?
Nu te lezen op de KIJK-site: een voorproefje van mijn geschiedenisartikel ‘Dodelijke dadendrang’ over Mao Zedongs Grote Sprong Voorwaarts, te verschijnen in KIJK 8/2012. Deze editie ligt vanaf vrijdag 29 juni in de winkel.
Verder komende week op de KIJK-site: in twee delen het bijna integrale interview dat ik een tijd geleden had met Frank Dikötter, schrijver van het boek Mao’s massamoord, dat veel te interessant was om alleen maar te dienen als bron voor een handvol quotes in bovenstaand artikel…
Eerder maakte het Chinese Broad Sustainable Building (BSB) al indruk door een hotel op te trekken in slechts vijftien dagen. Nu heeft het bouwbedrijf een nóg ambitieuzer plan bekendgemaakt: het wil de hoogste wolkenkrabber ter wereld gaan bouwen… in negentig dagen.
Nieuw tijdschrift: Know How
Sinds kort in de winkel: het nieuwe tijdschrift Know How, niet alleen van dezelfde uitgeverij als KIJK, maar zelfs geleid door dezelfde hoofdredacteur. Wat de vraag oproept: hoe verhoudt dit blad zich tot KIJK?
Neutrino’s écht niet sneller dan licht
Neutrino’s zouden sneller dan het licht van Zwiterserland naar Italië zijn gereisd, zo maakten natuurkundigen afgelopen september bekend naar aanleiding van resultaten van het experiment OPERA. Later werden er echter onvolkomenheden in de opstelling geïdentificeerd die invloed hadden gehad op de reistijden van de deeltjes. Bovendien meldden de wetenschappers achter ICARUS, een experiment dat zich onder dezelfde berg bevindt als OPERA, dat volgens hún waarnemingen de neutrino’s zich niet sneller dan het licht hadden voortbewogen. Vandaag volgde de laatste nagel in de doodskist van de supersnelle neutrino’s: er is een nieuwe bundel van de deeltjes naar Italië gestuurd en die ging volgens maar liefst vier experimenten, waaronder OPERA en ICARUS, niet sneller dan het licht. Dat maakte het Europese deeltjeslab CERN bekend op een internationale conferentie in Kyoto, Japan.
Waarschijnlijk het laatste nieuwsberichtje op de KIJK-site over het raadsel van de neutrino’s die al dan niet sneller dan het licht gingen…
“There is a common misconception when it comes to writing that is professional in nature that a person must write in a verbose manner to come across as intelligent.”
I am sorry. Let me do that again.
“People often make a mistake in thinking that writing long-winded sentences with big words makes them appear smart.”
Actually, let me try this one more time.
“You don’t need to write a lot or use big words to sound smart.”
Now, that’s better.
Danny Rubin op Lifehacker over het hoe en waarom van kort en duidelijk schrijven.
How the mighty have fallen
Dit was mijn tweede column voor Gamer.nl, gepubliceerd op 8 september 2011.
Soms vraag je je het ineens af: wat is er toch met gameontwikkelaar X gebeurd, die ooit een van mijn meest geliefde spellen aller tijden bedacht? Vaak, zo blijkt, is het antwoord meer dan een tikje deprimerend.
Is een handgeschreven tekst beter?
Ik vraag het mezelf weleens af als ik weer eens een artikel op mijn scherm aan het componeren ben, daarbij rijkelijk gebruikmakend van delete en backspace tot alle woordjes naar mijn gevoel op de juiste plek staan: hoe beïnvloedt die manier van schrijven het eindresultaat? Hoe zouden mijn teksten anders zijn als ik ze op een ouderwetse typemachine in elkaar zou hameren, of ze zelfs volledig met de hand zou schrijven? Zou ik in het laatste geval bijvoorbeeld dieper nadenken over mijn zinnen, ze op voorhand al helemaal ‘uitformuleer’, en worden ze daar mooier van? Of zou ik genoegen nemen met minder kwaliteit omdat aanpassen zoveel meer werk kost?
Kevin Hartnett nam de proef op de som, en beschrijft zijn bevindingen en overpeinzingen:
This essay is the first piece of writing I’ve done by hand, start to finish, since 5th grade, 1992. I drafted it using a Uniball Signo pen and black notebook while sitting at my desk. I edited it in the same way. When it came time to enter the essay into the computer so that it could appear on this website, I typed it in almost exactly as I’d put it down on paper.