Rijden over het Marsoppervlak heeft de mensheid al een aantal keer gedaan, maar vliegen is een heel ander verhaal. De dichtheid van de Marsatmosfeer is namelijk honderd keer zo klein als die van de aarde – wat het heel wat lastiger maakt om in de lucht te blijven. De Mars Helicopter – in ontwikkeling sinds 2013, nu officieel aangekondigd – moet daar toch in slagen met behulp van twee sets van elk twee rotorbladen. Deze rotorbladen zullen in tegengestelde richting draaien met een snelheid van drieduizend rotaties per minuut – ongeveer tien keer zo snel als bij een aardse helikopter.
Auteur: Jean-Paul
Een paar jaar geleden kwamen Ronald Hanson en collega’s van de TU Delft wereldwijd in het nieuws omdat ze hadden bewezen dat deeltjes elkaar op grote afstand kunnen beïnvloeden. De grote nieuwe stap daarbij was dat alle loopholes – alle manieren waarop die beïnvloeding op afstand misschien toch niet echt was – tegelijkertijd werden gedicht. Toch claimt een artikel dat deze week is gepubliceerd in Nature nóg een loophole te hebben gedicht. Hoe zit dat?
Op aarde wordt hard gewerkt aan telescopen met spiegeldiameters tot 39 m. Maar in de ruimte moeten we het vooralsnog met veel minder doen. Zelfs de in 2020 te lanceren James Webb Space Telescope komt niet verder dan 6,5 m. Willen we meer, dan zullen we dat anders aan moeten pakken, zegt luchtvaart- en ruimtevaarttechnicus Dmitry Savransky (Cornell University). Hij stelt een telescoop van 30 m voor die zichzelf in de ruimte in elkaar kan zetten.
Lander InSight onderweg naar Mars
Vandaag is de Marslander InSight gelanceerd, die moet gaan onderzoeken hoe het binnenste van de rode planeet in elkaar steekt. De lancering vond plaats met een Atlas V-raket vanaf de Vandenberg Air Force Base in California, wat een primeur is. Alle eerdere interplanetaire NASA-missies vertrokken namelijk vanaf het Kennedy Space Center in Cape Canaveral, Florida. Op 26 november komt InSight als het goed is aan bij Mars, na een reis van 484 miljoen km.
Lees het hele bericht op de site van De Ingenieur. Ook leuk; aan boord van dezelfde raket bevinden zich de eerste twee minisatellieten die naar een andere planeet gaan reizen.
Op zijn vroegst komende zaterdag wordt de Marslander InSight gelanceerd – maar die is niet de enige passagier van de Atlas V-raket die vanaf de Vandenberg Air Force Base het luchtruim kiest. Aan boord bevinden zich ook twee identieke minisatellieten, MarCO-A en MarCO-B, die op eigen gelegenheid naar de rode planeet zullen afreizen.
Het is misschien wat deprimerend voor mensen die menen dat ze hun leven helemaal in eigen hand hebben, maar: als je het verleden en het heden kent, ligt daarmee ook de toekomst vast. Tenminste, binnen de natuurkunde, of nog preciezer: binnen Albert Einsteins relativiteitstheorie. Volgens een nieuw wetenschappelijk artikel zouden er echter gebiedjes in zwarte gaten kunnen zijn waar Einsteins theorie wel geldig is, maar waar de toekomst toch niet te voorspellen is. Letterlijk alles kan gebeuren in deze vreemde uithoeken van ons heelal.
Aanhakend bij Avengers: Infinity War (die ik zelf nog moet gaan zien) schreef ik voor KIJK een groot artikel over de wetenschappelijke kant van de superhelden Iron Man, Black Panther, Ant-Man en The Wasp, Captain America en Hawkeye. Erg veel lol aan beleefd, ook omdat het een mooi excuus vormde om een hele rits Marvelfilms nog eens te bekijken. Je vindt het artikel in het meinummer van het blad, dat nu in de winkel ligt.
Ook van mijn hand: het artikel over Stephen Hawking, waarin ik terugblik op zijn jeugd, zijn werk en zijn ziekte. Vooral niet verkeerd om even in herinnering te brengen wat hij nu precies heeft bedacht: dat is toch wel wat specialistischer dan veel mensen zich realiseren. (Laatst zag ik nog een stukje voorbijkomen in de Volkskrant dat impliceerde dat hij de hele oerknal had bedacht. Nee, dat was toch echt al een tijdje eerder gebeurd.)
En natuurlijk weer een aflevering in de reeks Far Out. Deze keer bespreek ik de mogelijkheid dat een buitenaardse boodschap een computervirus is, dat een buitenaardse beschaving op ons af heeft gestuurd bij wijze van goedkoop massavernietigingswapen. (Inderdaad, had zomaar in Verstoppertje spelen met aliens kunnen staan.)
Koop KIJK 5/2018 in de winkel voor 5,99 euro of bestel hem online.
Komen ze tot ons in ruimteschepen? Zijn die bemand of onbemand? Kunnen we het kunstlicht op hun planeet observeren? Hebben ze dysonbollen of dysonzwermen rondom hun ster gebouwd, die we kunnen zien? Of doen ze aan mijnbouw op de asteroïden? Zijn er tekenen van vervuiling misschien, of erger nog, is hun beschaving al ten onder gegaan? Op deze vragen poogt de Nederlandse wetenschapsjournalist Jean-Paul Keulen een antwoord te bieden. Hij doet dat zeer goed, zeer duidelijk en weet te boeien. Ik heb het boek dan ook in één ruk uitgelezen.
De site Out of this World recenseerde mijn onlangs verschenen boek Verstoppertje spelen met aliens.
Buitenaards leven is zeldzaam, stellen wetenschappers van Cardiff University. Hoe ze dat weten? Nou, ze hebben delen van de Krabnevel bestudeerd en die bevatten minder fosfor dan je zou verwachten. En aangezien dit soort nevels de overblijfselen zijn van supernova’s die verantwoordelijk zijn voor de productie van fosfor en fosfor een essentieel onderdeel vormt van leven, is dat slecht nieuws voor de kansen van aliens.
Om het stijgende waterpeil het hoofd te bieden, is het niet genoeg om de dijken te verhogen en te verstevigen, vreest fysisch geograaf Maarten Kleinhans, die ik interviewde voor de Nederlandse editie van New Scientist. ‘We moeten het in Nederland ook gaan hebben over het gecontroleerd terugtrekken uit gebieden. Op den duur kun je dan door afzetting van slib zelfs hoogland terugkrijgen voor laagland dat je aan de natuur hebt prijsgegeven.’