Afgelopen week vrijgegeven: een nieuwe, scherpere foto van Plutomaan Charon, die NASA-sonde New Horizons op 21 september naar de aarde stuurde.
Tag: sterrenkunde
Nieuwe Pluto-foto!
Van het inmiddels iconische beeld van Pluto door New Horizons is een nog veel betere versie vrijgegeven:
Als wetenschappers het hebben over water op Mars, gaat het meestal om water dat er ofwel lang geleden moet zijn geweest, ofwel is bevroren. Maar daarmee doen we de waterhuishouding van onze buurplaneet tekort, zo lijkt het. De NASA claimde namelijk vandaag tijdens een persconferentie bewijs voor vloeibaar water te hebben gevonden dat nú vlak onder het Marsoppervlak stroomt.
Berichtje op de KIJK-site, mét nuancerende quote van wetenschapper Maarten Kleinhans. De NASA klopt alles waar de woorden ‘Mars’ en ‘water’ in voorkomen toch wel erg op…
Nu in de winkel: KIJK 10/2015! Aangezien hoofdredacteur Inge ten tijde van het maken van dit nummer met vakantie was, is dit een editie waar ikzelf nóg harder dan gewoonlijk aan heb gewerkt. En het resultaat mag er zijn, alzegikhetzelf.
Onder meer ben ik erg blij met het coverartikel over het vinden van leven op exoplaneten; het KIJK-debuut van Lucas Ellerbroek. Van Ellerbroeks hand las ik in 2014 het boek Planetenjagers, dat me zó beviel (vijf sterren in KIJK) dat ik gelijk dacht: die man moet ook voor ons gaan schrijven. Vervolgens duurde het even om tot concrete afspraken te komen, maar nu is het dan eindelijk zover. En dan ook maar meteen een verhaal van tien pagina’s, want dat is het onderwerp wel waard.
Verder onder meer in dit nummer: een intrigerend interview over menselijke intelligentie en voeding met archeoloog José Joordens, een ‘Wat als…’-scenario waarin de mensheid leert te teleporteren, een schitterende beeldreportage met actiefoto’s van jagende dieren en een historisch verhaal over een relatief onbekende, relatief recente genocide in Indonesië. Met een half miljoen slachtoffers, dus daar mogen we het toch best weleens over hebben.
Koop KIJK 10/2015 in de winkel of online voor 5,95 euro.
(Ook interessant: de abonnee-aanbieding waarbij je vijf nummers én een CoolBlue-cadeaubon van 25 euro krijgt voor 30 euro – maar dat begint dan pas te lopen met ingang van de vólgende KIJK.)
Pluto’s horizon door New Horizons
Het team achter de NASA-sonde New Horizons heeft misschien wel de mooiste Pluto-foto tot nu toe vrijgegeven (klik om te vergroten voor maximaal effect):
New Horizons a capella!
Hey, deze had ik gemist! Outbound Probe, een nieuw nummer van Tim Blais (A Capella Science) over New Horizons en Pluto, op de wijs van Uptown Funk:
Bekijk ook Bohemian Gravity en Rolling in the Higgs!
Beetje gedateerd sitestukje, maar voor de volledigheid:
De Europese ruimtemissie Rosetta, vorig jaar groot in het nieuws, beleefde [op 13 augustus] een mijlpaal. De komeet waar de sonde een baan omheen beschrijft, 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P), bereikte namelijk om drie minuten over vier ‘s nachts zijn perihelium: het punt waar de afstand tussen komeet en zon het kleinst is, en de temperatuur het hoogst.
‘Heelal zakt weg in eeuwige slaap’
Als grote hoeveelheden sterrenstelsels in kaart worden gebracht, gebeurt dat meestal door één telescoop, die maar een klein bereik aan golflengtes bestudeert. Maar nu heeft een internationaal team van astronomen de gegevens van een heel stel kijkers op aarde én in de ruimte gecombineerd tot één grote dataset. En daarmee is bevestigd dat het heelal in de loop van de miljarden jaren steeds minder energie produceert.
Onderzoek binnen de deeltjesfysica vindt meestal plaats uit pure nieuwsgierigheid: hoe zit onze wereld op het allerkleinste niveau precies in elkaar? Maar vaak komt er toch allerlei technologie uit voort met duidelijk praktisch nut. Denk maar aan PET-scanners (die werken met antimaterie) en het world wide web. Nieuwste voorbeeldje: een supergeleider uit de keuken van CERN, het instituut dat deeltjesversneller LHC uitbaat, die astronauten kan beschermen tegen gevaarlijke straling.
VLT zet ‘kosmische zeepbel’ op de foto
Een nieuw, intrigerend astronomisch plaatje: een planetaire nevel die eruit ziet als een bijna perfect ronde zeepbel.
Hij heet de Zuidelijke Uilnevel – maar als ik zie er met minstens evenveel gemak het kopje van een zeehondje in.