Laten we ons bij de zoektocht naar buitenaardse intelligentie niet te zeer leiden door de technologie op aarde van dat moment? In mijn boek Verstoppertje spelen met aliens (2017) stipte ik die gedachte al kort aan, in het zomernummer van Skepter werk ik het verder uit.
Tag: Verstoppertje spelen met aliens
Met een pandemie die nog steeds over de wereld raast en het nieuwste, nog pessimistischere klimaatrapport van het IPCC in het achterhoofd is het niet vreemd als je bent gaan twijfelen over de toekomst van de mens op aarde. Hoelang kunnen we hier nog rondwandelen voordat een of andere ramp ons de das om doet?
De oplossing, volgens grote namen als Stephen Hawking en Elon Musk: onze soort verspreiden over meerdere planeten. Te beginnen met Mars, maar hopelijk komen daarna ook verdere bestemmingen binnen bereik – liefst zelfs buiten ons eigen zonnestelsel. Want hoe groter het gebied waarover de mensheid is verdeeld, hoe kleiner de kans dat één megaramp onze hele soort de kop kost.
Alleen: hoelang gaat het minimaal duren voor we zover zijn? Dat hebben Jonathan Jiang en Kristen Fahy van het NASA-lab JPL in Californië en de gepensioneerde ingenieur Philip Rosen proberen uit te rekenen.
Lees het hele artikel op de site van KIJK (of bestel KIJK 10/2021; daar staat het stuk netjes opgemaakt in).
Overigens vond ik het zelf heel stoer een reactie los te hebben gepeuterd van natuurkundige en sciencefictionschrijver David Brin, die ook over SETI heeft gepubliceerd.
“Niemand zou in de laatste jaren van de negentiende eeuw hebben geloofd dat de zaken van de mensen scherp en nauwkeurig werden geobserveerd door intellecten die groter waren dan die van de mens.” Met die woorden begint H.G. Wells zijn sciencefictionklassieker The war of the worlds. De ‘grote intellecten’ waar het in dit boek over gaat, blijken bewoners van onze buurplaneet Mars te zijn – die in de daaropvolgende hoofdstukken een poging doen de aarde te veroveren. Volgens de 78-jarige Amerikaanse natuurkundige James Benford moeten we echter ook rekening houden met de mogelijkheid dat we in de gaten worden gehouden door aliens die veel verder van ons vandaan wonen. Die zouden ons dan juist van vrij dichtbij kunnen bespieden: vanaf ruimterotsen die bij tijd en wijle niet veel verder weg staan dan de maan.
Lees de nieuwste aflevering van Far Out, mijn rubriek over speculatieve ideeën uit de natuur- en sterrenkunde, op de KIJK-site. Meer van dit soort onderzoek bespreek ik in mijn boek Verstoppertje spelen met aliens.
(Overigens – feitje dat ik nergens in het artikel kwijt kon – is James Benford de tweelingbroer van sciencefictionschrijver Gregory Benford, onder meer auteur van de klassieker TImescape.)
Ons heelal dijt uit. Sterker nog: het dijt steeds snéller uit, zo weten we sinds 1998: de zogenoemde donkere energie duwt de sterrenstelsels in ons heelal met een steeds groter tempo bij elkaar vandaan. Nus dat voor ons niet echt iets om van wakker te liggen – maar voor een beschaving in de verre toekomst zou het wel degelijk een probleem kunnen zijn, stelt de Amerikaanse deeltjesfysicus Dan Hooper in een nieuw artikel. Op de lange termijn zorgt dat versneld uitdijende heelal er namelijk voor dat steeds meer sterren buiten bereik komen te liggen – en daardoor niet meer te gebruiken zijn als energiebron. Misschien zou zo’n beschaving die ontwikkeling echter niet met lede ogen aanzien, maar in actie komen.
Lees de nieuwste aflevering van mijn rubriek ‘Far Out’ op de KIJK-site.
(Onderwerp had overigens mooi gepast in mijn boek Verstoppertje spelen met aliens, maar ik vrees dat de kans op een aangevulde nieuwe editie erg klein is… Gelukkig heb ik andere plekken waar ik dit soort verhalen goed kwijt kan. Beleef zelf nog altijd erg veel lol aan het schrijven ervan.)
Mijn YouTube-debuut! Tess Milne (onder meer presentatrice van Willem Wever) vroeg me voor haar YouTube-programma TESSten om te praten over de vraag ‘Wat gebeurt er als er contact komt met alien life?’ Dit is het resultaat:
Leuk? Like de video op YouTube en laat Tess weten dat je meer van dit soort onderwerpen wil!
Komen ze tot ons in ruimteschepen? Zijn die bemand of onbemand? Kunnen we het kunstlicht op hun planeet observeren? Hebben ze dysonbollen of dysonzwermen rondom hun ster gebouwd, die we kunnen zien? Of doen ze aan mijnbouw op de asteroïden? Zijn er tekenen van vervuiling misschien, of erger nog, is hun beschaving al ten onder gegaan? Op deze vragen poogt de Nederlandse wetenschapsjournalist Jean-Paul Keulen een antwoord te bieden. Hij doet dat zeer goed, zeer duidelijk en weet te boeien. Ik heb het boek dan ook in één ruk uitgelezen.
De site Out of this World recenseerde mijn onlangs verschenen boek Verstoppertje spelen met aliens.
Al decennialang doen we ons best om boodschappen van buitenaardse beschavingen op te vangen. Toegegeven, een tijdlang stond de search for extraterrestrial intelligence (SETI) op een laag pitje, maar de afgelopen jaren is daar verandering in gekomen. Ten eerste besloot de Russische internetmiljardair Yuri Milner 100 miljoen dollar te steken in het zoeken naar tekenen van aliens. Ten tweede voltooiden de Chinezen onlangs de enorme radiotelescoop FAST, die deels wordt ingezet voor SETI-onderzoek.
Stel nu dat we door die hernieuwde inspanningen een keer beet hebben. En dan niet in de vorm van een gek piepje uit de ruimte dat geen natuurlijke oorsprong lijkt te hebben, maar echt een volwaardige boodschap. Wat mogen we daar dan verwachten? Een vriendelijke groet, vergezeld van wat informatie over de planeet van herkomst? Wetenschappelijke en technologische kennis die de mensheid eeuwen vooruithelpt? Of… kan zo’n boodschap ook het middel zijn waarmee een paranoïde beschaving concurrenten uit de weg ruimt?
Lees de volledige tekst op de KIJK-site!
(En inderdaad: als dit artikel al was verschenen toen ik Verstoppertje spelen met aliens schreef, had ik er zeker wat mee gedaan in het laatste hoofdstuk, over de gevaren van contact met buitenaardse beschavingen.)
Nog vergeten te vermelden: op vrijdag 2 maart stond er een uitgebreid interview met mij in de cultuurbijlage van het Nederlands Dagblad, naar aanleiding van mijn boek Verstoppertje spelen met aliens. Altijd interessant om als journalist eens aan de andere kant te zitten en een remix van je woorden terug te zien. Wie het wil lezen, kan terecht op de site van het ND (ook te bezoeken op zondag, tegenwoordig). Stuk zit helaas wel achter een paywall.
Wetenschapsjournalist Roel van der Heijden bespreekt op NEMO Kennislink mijn boek Verstoppertje spelen met aliens:
Zoals Keulen al in zijn eerdere boeken De deeltjesdierentuin en De deeltjessafari liet zien, kan hij moeilijke dingen makkelijk maken. Het boek is van voor tot achter helder en in een fijn tempo geschreven. Het boek lijkt bovendien goed geresearcht, met veel verschillende bronnen.
Let op! Zojuist is bekend geworden dat de lezing niet in Eefde, maar in Apeldoorn zal plaatsvinden!
Komende donderdagavond geef ik voor Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde Triangulum een lezing over originele manieren om buitenaards leven te vinden naar aanleiding van mijn boek Verstoppertje spelen met aliens.
De locatie is zalencentrum Het Hart van Eefde ontmoetingsplek Het Kristal in Apeldoorn; routebeschrijving hier. De lezing begint om 19.30 uur en duurt tot 21.30 uur. (Yup, ik mag twee uur (minus pauze) volpraten!) Toegang is gratis voor leden van Triangulum en haar zusterverenigingen en cursisten van Triangulum/Volkssterrenwacht Bussloo. Overige bezoekers betalen 5 euro toegang. Van tevoren opgeven is niet nodig.
Ik weet nog niet of het ter plekke ook mogelijk zal zijn om het boek aan te schaffen. Uiteraard zet ik wel met alle liefde een krabbeltje in je meegebrachte exemplaar, mocht je dat willen.