Het is altijd zo zonde: je spreekt een wetenschapper urenlang over zijn werk, en vervolgens is alles wat ervan overblijft in je artikel een handvol citaten. Maar gelukkig is er internet, waar je dan gewoon alsnog een flink stuk interview op kunt plempen voor wie het lezen wil. In dit geval: het eerste gedeelte van mijn gesprek met Vincent Mourik, eerste auteur van de majoranapublicatie in Science van eerder dit jaar, over hoe het experiment dat hij met zijn mede-promovendus deed onder begeleiding van Leo Kouwenhoven tot stand kwam. Gaat dat lezen!
Categorie: Natuurkunde
Nu CERN de ontdekking heeft geclaimd van een deeltje dat hoogstwaarschijnlijk het higgsdeeltje is, gaan er stemmen op om op relatief korte termijn een nieuwe deeltjesversneller in de LHC-tunnel te plaatsen die zich puur op dit deeltje richt. De naam van deze voorgestelde machine: LEP-III.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site! (Ja, ik moet het higgsvuur natuurlijk wel aan zien te houden tot mijn boek er is…)
Higgsresultaat nog sterker geworden
Op 4 juli was het dan eindelijk zover. Woordvoerders van de LHC-detectors CMS en ATLAS maakten bekend dat ze een nieuw deeltje hadden ontdekt dat heel goed het befaamde higgsdeeltje zou kunnen zijn, het deeltje dat (kort door de bocht) andere deeltjes hun massa geeft. Inmiddels hebben de teams achter beide detectors hun wetenschappelijke artikelen over de ontdekking online gezet. En daaruit blijkt dat de kans nóg kleiner is geworden dat het niet om een deeltje gaat, maar om een toevallige fluctuatie in de data.
Het is astronomen al decennialang een doorn in het oog: het probleem dat het heelal, naast de materie die we kunnen zien, nog veel meer onzichtbare materie lijkt te bevatten. De grote vraag is dan natuurlijk: waar bestaat die zogenoemde donkere materie uit? Het populairste antwoord daarop is op het moment: uit nog niet ontdekte elementaire deeltjes. Maar die deeltjes, genaamd WIMPs (weakly interacting massive particles), zou je dan wel hier op aarde moeten kunnen observeren. En dat laatste is het experiment Xenon100, opgesteld onder de Italiaanse Gran Sasso-berg, de afgelopen twee jaar niet gelukt.
Leuk: deeltjesfysicus en Nobelprijswinnaar Leon Lederman die in een soort limonadekraampje aan de kant van de weg natuurkundige vragen van voorbijgangers beantwoordt.
De deeltjesdierentuin: de ‘specs’
Zoals eerder aangekondigd, ben ik op het moment in mijn vrije tijd druk bezig met een boek over deeltjesfysica. Over de precieze invulling en de voortgang zal ik later nog wel het nodige bloggen; voor nu even de specificaties zoals die in de catalogus staan die onlangs naar boekhandelaren en redacteuren is gestuurd.
Ymke, Icke en ikke over het higgsdeeltje
Deze week is in Nieuwe Revu het minirubriekje ‘Vraag het aan een…’ gewijd aan het higgsdeeltje. Sterrenkundige prof. dr. Vincent Icke, tv-persoonlijkheid Ymke Wieringa en, jawel, ik mogen als nerds (en ja, ik wist dat ze dat erboven gingen zetten) vertellen wat de ontdekking van het deeltje voor ons betekende:
Higgslinks
Gisteren veegde ik mijn higgstweets bij elkaar, vandaag de interessantste en leukste higgslinks die ik de afgelopen dagen voorbij zag komen.
Higgstweets
Voor en tijdens de CERN-aankondiging van afgelopen woensdag heb ik het nodige getwitterd over het higgsdeeltje. Voor wie die berichtjes heeft gemist, onderstaand overzichtje.
Als deeltjesfysici Amerikaanse politici waren geweest, hadden ze vanochtend ongetwijfeld simpelweg ‘We got him!’ geroepen. In plaats daarvan hielden de sprekers die de nieuwste resultaten rond de zoektocht naar het higgsdeeltje presenteerden hun wereldwijde publiek behoorlijk lang in spanning. Maar na de nodige PowerPoint-sheets vol ingewikkelde grafieken werd het dan toch duidelijk: het higgsdeeltje is gevonden. Of, in elk geval: een nieuw deeltje dat heel goed het higgsdeeltje zou kunnen zijn.
Lees mijn volledige write-up van het higgsnieuws van vanochtend op de KIJK-site.