Boris (10) stelde me per mail een aantal vragen over het higgsdeeltje, voor een project. Lastig onderwerp natuurlijk, maar ik heb mijn best gedaan ze kort en duidelijk te beantwoorden.
Categorieën
Categorie: Natuurkunde
Categorieën
De deeltjessafari: een update (2)
Hoe vordert het met De deeltjessafari, het vervolg op De deeltjesdierentuin? Nou, best aardig. Ruim de helft van het aantal te schrijven woorden staat inmiddels op papier (of liever: in verschillende Google Drive-documenten) en voor de meeste nog te schrijven hoofdstukken heb ik al het nodige voorwerk gedaan.
Categorieën
Medebedenker higgsmechanisme overleden
Het higgsmechanisme is dan wel vernoemd naar de Britse wetenschapper Peter Higgs, maar eigenlijk zijn er zes wetenschappers verantwoordelijk voor, verdeeld over drie groepen: het duo François Englert en Robert Brout, de solo werkende Peter Higgs, en het trio Tom Kibble, Carl Hagen en Gerald Guralnik. Die laatste is afgelopen weekend op 77-jarige leeftijd overleden, zo meldt Brown University.
Juweeltje: het KIJK Live!-praatje van natuurkundige Carlo Beenakker (waar ik ooit nog het vak Elektromagnetisme 2 van heb gehad) over de quantumcomputer:
Geen tijd, zin of gelegenheid om het filmpje te kijken? Op de KIJK-site kun je ook de kern van Beenakkers verhaal lezen.
Er zijn trouwens nog aardig wat plekken vrij voor de volgende KIJK Live!, op 19 maart in Amsterdam. Geef je op via de site Meet-up – toegang is gratis en het wordt vast weer heel gaaf.
Categorieën
De deeltjessafari: een update
Tijd voor een update rond mijn tweede boek, De deeltjessafari. Hoe staat het daarmee?
Welnu, ik ben er druk mee bezig – maar omdat al het schrijfwerk ’s ochtends vroeg, in het weekend of op een van mijn schaarse vrije dagen moet gebeuren (en ik soms ook nog iets anders wil of moet doen), is het tempo niet heel hoog. Daarnaast is het onderwerp van het boek hypothetische deeltjes, en daarover zijn helaas heel wat minder begrijpelijke teksten beschikbaar dan over de grotendeels niet-hypothetische deeltjes die ik in De Deeltjesdierentuin behandelde. Toch: inmiddels heb ik denk ik een vijfde van het boek al in de vorm van enigszins leesbare tekst weten te gieten.
Categorieën
Magnetische monopool gesimuleerd in lab
Elke magneet heeft een noord- en een zuidpool. Snijd je zo’n magneet vervolgens in tweeën, dan blijkt elke helft ook weer een noord- en een zuidpool te hebben. Een losse pool zul je dus nooit zien. Toch zouden deze zogenoemde magnetische monopolen kunnen bestaan, stelde de Britse natuurkundige Paul Dirac in 1931. Alleen: tot nu toe is het nog op geen enkele manier gelukt om er een waar te nemen. Maar natuurkundigen onder leiding van David Hall hebben er nu wel een gemaakt in het lab – soort van.
Lees het hele bericht op de KIJK-site!
Meer over magnetische monopolen – maar dan vooral van het soort dat Dirac voorspelde – in mijn volgende boek, De deeltjessafari.
Toen op Twitter voorbij kwam dat Stephen Hawking een nieuwe paper had geschreven over de informatieparadox, spitste ik mijn spreekwoordelijke oren. Deels vanwege de naam Hawking, want alles wat de man zegt – hoe onorigineel ook – wordt breed uitgemeten in de pers. Maar vooral vanwege het onderwerp, een van de grote hete hangijzers binnen de natuurkunde, in combinatie met de naam Hawking. De informatieparadox, het gegeven dat zwarte gaten informatie lijken te vernietigen terwijl dat niet mag van de quantummechanica, werd namelijk in de jaren zeventig geïntroduceerd door Hawking, dus als die er weer iets over te melden heeft, is dat zeker interessant.
Stephen Hawking denkt een manier te hebben gevonden om een groot, vraagstuk rond zwarte gaten op te lossen. Chaos zou daarbij een cruciale rol spelen.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site!
Ook weer een lastig bericht, zowel om te schrijven als om te lezen, dat allicht beter te volgen is als je eerst mijn artikel over de informatieparadox leest in KIJK 12/2013 en/of onderstaand KIJK Live!-filmpje bekijkt:
Categorieën
CERN bouwt antimateriestraal
Antimaterie is maar moeilijk in leven te houden in het lab. Komt een antideeltje namelijk het corresponderende deeltje tegen, dan verdwijnen ze allebei. Toch weten experimenten op CERN de laatste jaren allerlei interessante, nieuwe trucjes uit te halen met antimaterie. Het meest recente voorbeeld: de antimateriestraal van het experiment ASACUSA. Hierbij worden antiwaterstofatomen een aantal meter weggestuurd van de plek waar ze zijn geproduceerd. Voor een tachtigtal antiwaterstofatomen is aangetoond dat dit is gelukt.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site! Een lastig bericht om te schrijven; ik hoop van harte dat het een beetje te volgen is met niet al te veel voorkennis. Maar ja, een nieuwtje met het woord ‘antimateriestraal’ in de kop kon ik natuurlijk niet laten liggen…
Een paar jaar geleden schreef ik een artikel waar ik nog steeds met plezier aan terugdenk: ‘Zware metalen voor een vederlicht deeltje’ (KIJK 7/2010). Hierin vertelde ik het verhaal van een lading lood, gehaald uit een Romeins scheepswrak, die werd gebruikt om het Italiaanse deeltjesexperiment CUORE af te schermen. Destijds omschreef ik de gang van zaken als een ‘win-win-situatie’ voor archeologen en fysici. Maar enkele dagen geleden verschenen er ineens berichten online met koppen als ‘Underwater Archaeologists Fight Particle Physicists on Using Ancient Roman Ingots’. Wat is er aan de hand?