NASA gaat met de sondes Psyche en Lucy een aantal bijzondere asteroïden bezoeken. Dat maakte de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie onlangs bekend. Het reisdoel van Psyche is de gelijknamige asteroïde Psyche. Wat deze miniwereld zo interessant maakt, is dat hij vrijwel volledig uit ijzer en nikkel bestaat. Sterrenkundigen vermoeden daarom dat het hier de kern van een groter astronomisch object betreft, dat ooit bij een botsing uiteen is geslagen. Door deze metalen bal met een middellijn van ruim 200 kilometer te bestuderen, hopen wetenschappers onder andere meer te leren over het binnenste van de aarde.
Auteur: Jean-Paul
Het eerste nummer waar ik niet meer op de redactie aan meegewerkt heb (nu ja, een weekje dan) en dus het eerste nummer sinds jaren dat ik niet pagina voor pagina heb zien groeien, maar pas onder ogen kreeg toen het helemaal af was. Vreemde ervaring.
Maar: het is absoluut een mooie editie geworden, met van mij de Far Out-aflevering over het einde van het heelal, recensies van twee tentoonstellingen en een boek, en een stukje in de vragenrubriek KIJK antwoordt (‘Waar dijt het heelal in uit?’).
Verder onder meer artikelen over de gezondheidsrisico’s van het moderne kantoor en (de reacties op) de zwaartekrachtstheorie van Erik Verlinde, een interview met seksuoloog Wim Slabbinck over mannen en seks, en een goed getimede Complot!-aflevering over Donald Trump. Gaat kopen!
Wat gebeurt er met je als je in een zwart gat valt? Die vraag speelt al jaren de hoofdrol in een van de grootste debatten binnen de wetenschap. Het antwoord bepaalt namelijk welke steunpilaar van onze huidige natuurkunde ongeschonden overeind blijft: Einsteins algemene relativiteitstheorie of de quantummechanica. Amerikaanse en Iraanse wetenschappers denken nu een tipje van de sluier op te kunnen lichten – met dank aan de zwaartekrachtsgolven die samensmeltende zwarte gaten het heelal in sturen. Anderen zetten echter grote vraagtekens bij hun werk.
Nieuwe Far Out-aflevering voor KIJK, nu al te lezen op de site.
Schaken kan hij al. Nu moet de computer StarCraft onder de knie zien te krijgen. Want die onvoorspelbare game is een prachtig oefenterrein voor de echte wereld.
Vandaag in de Volkskrant-bijlage Sir Edmund: mijn artikel over waarom en hoe kunstmatige intelligentie de game StarCraft onder de knie moet krijgen.
Tijdens mijn vrije-dagen-opmaak-periode bij KIJK tijd gehad om twee tijdelijke tentoonstellingen te bezoeken: Koninginnen van de Nijl (Rijksmuseum van Oudheden) en 100 jaar Schiphol (Amsterdam Museum).
Van tevoren zeker niet verwacht dat de tweede me zoveel meer zou aanspreken dan de eerste. Eén verschil is dat het RMO nog behoorlijk dicht bij de klassieke formule van ‘dingen met droge tekstjes’ blijft, terwijl het Amsterdam Museum een heel diverse tentoonstelling voor jong en oud heeft op weten te bouwen. Maar ook heeft de Schiphol-tentoonstelling meer structuur en is er duidelijk beter nagedacht over de vraag wat de gemiddelde bezoeker wil weten.
Ergens is dat best gek, want het RMO heeft in het verleden zeker heel leuke tentoonstellingen gehad. Ik herinner me bijvoorbeeld die over het oude Egypte in films, of Gouden middeleeuwen, die werkte doordat ie echt een punt te maken had (namelijk dat de vroege middeleeuwen echt niet zo’n duistere tijd waren als iedereen denkt). Maar Koninginnen van de Nijl deed het voor mij dus niet, terwijl het met dat onderwerp toch best had gekund. Jammer.
Lees mijn uitgebreide recensie van 100 jaar Schiphol en die van Koninginnen van de Nijl op de KIJK-site.
Dit artikeltje van begin december nog vergeten te delen hier:
Het zou zomaar eens het belangrijkste stukje wetenschapsnieuws van 2016 kunnen blijken: de in februari bekendgemaakte waarneming van zwaartekrachtsgolven door het Amerikaanse LIGO. Sinds deze week speurt het experiment opnieuw naar deze door Einstein voorspelde ‘rimpelingen in de ruimte’na een flinke upgrade.
Oké, ze bekken niet zo lekker als ‘ijzer’, ‘tin’ of ‘goud’, maar het zijn toch echt ook scheikundige elementen: nihonium, moscovium, tennessine en oganesson. Onlangs maakte de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) bekend dat de elementen met atoomgetal 113, 115, 117 en 118 voortaan officieel zo mogen worden genoemd. De eerdere, fantasieloze namen ununtrium, ununpentium, ununseptium en ununoctium kunnen daarmee definitief op de schroothoop.
Mijn ‘gelezen boeken’-teller op Goodreads voor het jaar 2016 staat op 120, maar dat getal is minder indrukwekkend dan het lijkt; een groot deel ervan bestaat uit strips (met dank aan de bibliotheek van Haarlem). Toch: genoeg materiaal om wat jaarlijstjes uit samen te stellen, zonder ergens te willen impliceren dat ik op wat voor manier dan ook uitputtend heb kunnen zijn.
Filmpje: CERN blikt terug op 2016
In dit filmpje – dat wel een beetje op insiders gericht lijkt te zijn – blikt CERN terug op wat het Europese deeltjesinstituut in 2016 allemaal heeft klaargespeeld.
(Geen vermelding van het mogelijke deeltje bij 750 giga-elektronvolt dat toch niet bleek te bestaan…)
KIJK 1/2017 – mijn laatste KIJK
Nu in de winkel: KIJK 1/2017 – de laatste KIJK waar ik als (adjunct-hoofd)redacteur bij betrokken ben. Vanaf 1 januari ben ik deels freelance wetenschapsjournalist (huur mij in!), deels eindredacteur van het maandblad De Ingenieur. Ik broed nog op een blogpost over de redenen achter mijn vertrek, maar lees in elk geval vast mijn editorial, waarin ik een tipje van de sluier oplicht.