Nu het ruimtescheepje Rosetta zich op zo’n 30 kilometer afstand bevindt van de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P voor intimi), is het tijd om een belangrijke knoop door te hakken: waar wordt de lander Philae straks op het oppervlak van de onregelmatige ruimterots neergezet? Eerder werd er een shortlist van vijf mogelijkheden opgesteld. Dit weekend is daaruit de beste kandidaat gekozen: Site J.
Het Europese ruimtescheepje Rosetta is na een tocht van tien jaar aangekomen bij de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P/C-G). De sonde wordt niet gelijk in een baan rond 67P/C-G gebracht. Dat is een ingewikkeld en lang proces, dat vandaag is begonnen met een driehoekig traject op 100 kilometer afstand van de komeet. Over twee weken gaat het ruimtescheepje naar een nieuwe driehoekig traject, op een afstand van 80 kilometer. Vanaf begin september zal Rosetta echt een baan rond de komeet gaan beschrijven, uitmondend in een ellipsbaan die het ruimtescheepje op 10 kilometer afstand van het oppervlak brengt.
Lees het hele bericht op de KIJK-site, met meer informatie over het doel en de voorschiedenis van de Rosetta-missie.
Rond de aarde is de afgelopen halve eeuw een ware vuilnisbelt ontstaan. Van uitgebrande rakettrappen tot talloze kleine splinters: allerhande afval beschrijft een baan rond de aarde – en kan satellieten of zelfs het ISS beschadigen. Japan heeft daarom besloten om over vijf jaar personeel van zijn Air Self-Defence Force in te zetten om zich tegen dit probleem te wapenen. Dat meldt althans een niet nader genoemde “bron die nauw betrokken is bij het overleg tussen de VS en Japan”.
Stel, we bouwen een ruimteschip dat in staat is om te reizen naar een planeet die een baan rond een andere ster beweegt. Stel verder dat zo’n ruimteschip daar zo’n 150 jaar over zou doen. Hoeveel mensen moet je dan meesturen om een levensvatbare kolonie te kunnen stichten? Op die vraag stortte antropoloog Cameron Smith (Portland State University) zich. Zijn advies: neem zo’n 40.000 mensen mee, waarvan 23.400 in de vruchtbare leeftijd.
Op 19 oktober gaat het gebeuren: dan passeert de komeet Siding Spring de planeet Mars op een afstand van 132.000 kilometer – ongeveer een derde van de afstand tussen de aarde en de maan. Niet iets om je zorgen om te maken, zou je denken – maar toch doet de NASA precies dat. De komeet kan namelijk drie onbemande ruimtescheepjes in gevaar brengen.
Het valt niet te ontkennen: de sterrenkunde heeft ontzettend veel te danken aan ruimtetelescoop Hubble. En hoewel die nog steeds werkt, zit het er niet meer in dat hij ooit nog zal worden gerepareerd of verbeterd. Natuurlijk is er de geplande ‘opvolger’, de James Webb Space Telescope (JWST), maar die zal voornamelijk naar infrarood licht kijken, terwijl Hubble zich concentreert op zichtbaar licht. Bovendien heeft de JWST een veel kortere geplande levensduur. Daarom is het nodig om serieuzer na te gaan denken over de vólgende grote ruimtetelescoop, zei Martin Barstow, de voorzitter van de Royal Astronomical Society, deze week op de grote, jaarlijkse bijeenkomst van die organisatie.
Om de zoveel tijd duikt hij op: NASA-wetenschapper Harold White, met zijn niet-aflatende pogingen om een warp drive te ontwikkelen waarmee we sneller dan het licht zouden kunnen reizen. De Nederlander Mark Rademaker (in het dagelijks leven systeembeheerder) nam het op zich om alvast een ontwerp te maken voor een ruimteschip dat White’s idee toepast – en dat ziet er behoorlijk goed uit.
Hij is alweer een tijdje met pensioen: de in 1978 gelanceerde satelliet ISEE-3. Eerst bestudeerde hij een paar jaar de zonnewind, daarna kreeg hij de nieuwe naam ICE en vloog hij door de staart van de komeet Giacobini-Zinner en passeerde hij de beroemde komeet van Halley… Maar sindsdien maakt hij zo goed als werkloos baantjes rond de zon. Daarbij komt hij in juni in de buurt van de aarde; aanleiding voor een groep burgerwetenschappers om te kijken of ze de satelliet weer aan de praat kunnen krijgen. En dat mag, zo maakte de NASA vorige week bekend.
Vijf missies waren er in de race om over tien jaar te worden gelanceerd, deze week maakte de Europese ruimtevaartorganisatie ESA de winnaar bekend: PLATO. Deze ruimtetelescoop moet straks in zes jaar tijd ongeveer een miljoen relatief nabije sterren gaan bestuderen. Het doel: aardachtige planeten vinden (of zogenoemde superaardes, die net een maatje groter zijn), waar vloeibaar water, en dus leven, kan voorkomen.
Sinds september organiseren we vanuit KIJK het maandelijkse evenement KIJK Live!; op 9 december is de volgende editie. Op de KIJK-site kun je nu lezen over twee van de sprekers die we hebben uitgenodigd: sterrenkundige Anthony Brown, die het gaat hebben over de Gaia-satelliet, en Clingendael-deskundige Sico van der Meer, die een presentatie geeft over het opruimen van chemische wapens.