Planeten buiten ons zonnestelsel, oftewel exoplaneten, hebben doorgaans niet de meest interessante namen. HD 10180c, Kepler-20e, Kepler-36b, OGLE-2005-BLG-390Lb… Maar als het aan het nieuwe bedrijfje Uwingu ligt, komt daar binnenkort verandering in. Dat heeft namelijk een site gelanceerd waar Jan en alleman namen kan registreren voor exoplaneten.
Twee jaar geleden schreven we er al over: het plan van wetenschappers en technici uit het Britse Surrey om een satelliet te lanceren met een smartphone aan boord. Eind deze maand gaat het als het goed is dan echt gebeuren: op 25 februari wordt vanuit India STRaND-1 gelanceerd, met een Google Nexus One-telefoon aan boord.
De camera HiRISE aan boord van de Mars Reconaissance Orbiter maakt al jaren foto’s van het Marsoppervlak. Zoals we hier al lieten zien, kunnen daar even schitterende als bizarre landschappen tussen zitten. Maar onderstaande foto is het bekijken waard om een andere reden. Hierop is namelijk links de rover Curiosity te zien, die sinds afgelopen zomer over het Marsoppervlak rijdt, met rechts daarvan zijn sporen.
Lees het hele bericht – met de foto’s waar het om gaat – op de KIJK-site!
At the moment I am working on a ten page feature article on the speed of light for the Dutch popular science magazine KIJK. Being an avid fan of SF writer Alastair Reynolds (perhaps best known for his Revelation Space series), I thought it would be a nice idea to ask him how he handles the speed of light in his novels. The reason being, Mr. Reynolds, who used to work as an astrophysicist for the European Space Agency, is known for respecting the speed of light as a speed limit in his novels, whereas a lot of his colleagues use all kinds of speculative faster-than-light means of transportation to, well, speed things up.
Planeten buiten ons zonnestelsel worden tegenwoordig aan de lopende band ontdekt, en soms zit er daar eentje tussen waar, wie weet, leven voor kan komen. Maar we hoeven het niet te houden bij planeten als mogelijke locaties voor aliens. Ook manen die een baan beschrijven rond een exoplaneet, oftewel exomanen, kunnen bewoonbaar blijken. De Duitse astronoom René Heller en zijn Amerikaanse collega Rory Barnes hebben nu in het wetenschappelijke tijdschrift Astrobiology een eis uitgewerkt waar zo’n maan aan moet voldoen.
Het zal niet de meest serieus bedoelde petitie geweest zijn die de afgelopen maanden werd ingediend in de VS: die met de titel ‘Stel grondstoffen en geld beschikbaar, en begin met de constructie van een Death Star’ – een enorm ruimtewapen uit Star Wars, waarmee je hele planeten kunt opblazen. Toch wist het verzoek meer dan 25.000 handtekeningen te verzamelen, wat de Amerikaanse regering verplichtte erop te reageren. Dat is nu gebeurd.
Brian May is wereldberoemd als gitarist van Queen, maar ooit studeerde hij sterrenkunde en die carrière pikte hij een aantal jaar geleden weer op. Binnenkort verschijnt er een nieuw wetenschappelijk artikel, geschreven door hem en astronoom Michael Rowan-Robinson. Hierin probeert het tweetal op basis van data verzameld door twee satellieten te bepalen waar het stof tussen de binnenste planeten van ons zonnestelsel vandaan komt.
Geslaagde NASA-parodie op PSY’s Gangnam Style-video:
Met echte astronauten; onder andere Clayton Anderson, Tracy Caldwell Dyson, Michael Coats en Ellen Ochoa, zo meldt LiveScience.
Hij werd al eind achttiende eeuw ontdekt, nu is hij op de gevoelige plaat vastgelegd door de nieuwe camera One Degree Imager (ODI): de nevel NGC 7635. De vorm waaraan deze nevel zijn bijnaam Zeepbelnevel (Bubble Nebula) dankt, is een schil van stof en gas, die is ontstaan door de sterrenwind afkomstig van de ster in het midden. De bel is zo’n 10 lichtjaar groot en bevindt zich ruim 7000 lichtjaar hier vandaan.
Lees het volledige bericht – mét plaatjes, en daar gaat het deze keer om – op de KIJK-site!
Afgelopen week ontving ik een persbericht over een superzwaar zwart gat dat veel zwaarder was dan het volgens ‘de regels’ zou moeten zijn. Cool, denk je dan, en je zet het mentaal gelijk op de shortlist voor KIJK-nieuwsberichten. Extreme zwarte gaten: altijd goed. En dan scroll je door voor meer gegevens over de zowaar in Nature te verschijnen paper en zie je ineens een naam opduiken die je kent: Remco van den Bosch, die een tijdje na mij in Leiden met zijn studie sterrenkunde begon, was de eerste auteur.