Half november is het zover: dan zal het Europese ruimtescheepje Rosetta de lander Philae neerzetten op de komeet Comet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P). Maar waar precies? Dat kon niet van tevoren worden bepaald; tot voor kort hadden we niet het flauwste idee hoe het oppervlak van de komeet eruit zag. Maar dankzij waarnemingen die het twee weken geleden bij 67P gearriveerde ruimtescheepje Rosetta heeft gedaan, zijn er nu wel een aantal potentiële landingsplekken voor Philae gevonden. Dit weekend zijn de vijf meest geschikte plekken uitgekozen.
Categorie: Sterrenkunde
Voor het vinden van een planeet buiten ons zonnestelsel draaien we anno 2014 onze hand niet meer om. Maar een maan vinden die rond zo’n planeet cirkelt, een zogenoemde exomaan, dat is ons nog nooit gelukt. Natuurkundige Zdzislaw Musielak (Universiteit van Texas te Arlington) en twee van zijn promovendi denken echter een truc te hebben bedacht die ons in staat zou moeten stellen om zo’n hemellichaam binnen niet al te lange tijd te vinden.
Een bepaald type supernova-explosie lijkt altijd plaats te vinden op grote afstand van de overige sterren in een sterrenstelsel én heel veel calcium te produceren. Wat voor mechanisme zit hierachter? Dat is binnen de sterrenkunde al jaren een mysterie. Een team van Britse en Zweedse astronomen heeft nu een mogelijke verklaring bedacht. Volgens hen botsen een neutronenster en een witte dwergster op elkaar, terwijl ze eerder samen uit hun sterrenstelsel zijn geschoten.
Lees het hele bericht op de KIJK-site!
Nieuws haakt overigens aan bij lang artikel over supernova’s dat ik jaren geleden schreef voor KIJK, en waar wetenschappers elkaar toen behoorlijk over in de haren vlogen. Benieuwd of dit net zoveel stof doet opwaaien – als iedereen eenmaal terug is van vakantie. (Nu geen reactie kunnen krijgen.)
Categorieën
Rosetta veilig aangekomen bij komeet
Het Europese ruimtescheepje Rosetta is na een tocht van tien jaar aangekomen bij de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P/C-G). De sonde wordt niet gelijk in een baan rond 67P/C-G gebracht. Dat is een ingewikkeld en lang proces, dat vandaag is begonnen met een driehoekig traject op 100 kilometer afstand van de komeet. Over twee weken gaat het ruimtescheepje naar een nieuwe driehoekig traject, op een afstand van 80 kilometer. Vanaf begin september zal Rosetta echt een baan rond de komeet gaan beschrijven, uitmondend in een ellipsbaan die het ruimtescheepje op 10 kilometer afstand van het oppervlak brengt.
Lees het hele bericht op de KIJK-site, met meer informatie over het doel en de voorschiedenis van de Rosetta-missie.
Rond de aarde is de afgelopen halve eeuw een ware vuilnisbelt ontstaan. Van uitgebrande rakettrappen tot talloze kleine splinters: allerhande afval beschrijft een baan rond de aarde – en kan satellieten of zelfs het ISS beschadigen. Japan heeft daarom besloten om over vijf jaar personeel van zijn Air Self-Defence Force in te zetten om zich tegen dit probleem te wapenen. Dat meldt althans een niet nader genoemde “bron die nauw betrokken is bij het overleg tussen de VS en Japan”.
Stel, we bouwen een ruimteschip dat in staat is om te reizen naar een planeet die een baan rond een andere ster beweegt. Stel verder dat zo’n ruimteschip daar zo’n 150 jaar over zou doen. Hoeveel mensen moet je dan meesturen om een levensvatbare kolonie te kunnen stichten? Op die vraag stortte antropoloog Cameron Smith (Portland State University) zich. Zijn advies: neem zo’n 40.000 mensen mee, waarvan 23.400 in de vruchtbare leeftijd.
Categorieën
Mars-orbiters bedreigd door komeet
Op 19 oktober gaat het gebeuren: dan passeert de komeet Siding Spring de planeet Mars op een afstand van 132.000 kilometer – ongeveer een derde van de afstand tussen de aarde en de maan. Niet iets om je zorgen om te maken, zou je denken – maar toch doet de NASA precies dat. De komeet kan namelijk drie onbemande ruimtescheepjes in gevaar brengen.
Er is de afgelopen jaren aardig wat afgesteggeld over de ster Gliese 581: die zou beschikken over vier, vijf of zelfs zes planeten, afhankelijk van welke sterrenkundige je het vroeg. Een Amerikaans team van astronomen denkt nu het pleit te hebben beslecht, zo melden ze in een Science-publicatie. Het zijn… maar drie planeten.
Het valt niet te ontkennen: de sterrenkunde heeft ontzettend veel te danken aan ruimtetelescoop Hubble. En hoewel die nog steeds werkt, zit het er niet meer in dat hij ooit nog zal worden gerepareerd of verbeterd. Natuurlijk is er de geplande ‘opvolger’, de James Webb Space Telescope (JWST), maar die zal voornamelijk naar infrarood licht kijken, terwijl Hubble zich concentreert op zichtbaar licht. Bovendien heeft de JWST een veel kortere geplande levensduur. Daarom is het nodig om serieuzer na te gaan denken over de vólgende grote ruimtetelescoop, zei Martin Barstow, de voorzitter van de Royal Astronomical Society, deze week op de grote, jaarlijkse bijeenkomst van die organisatie.
Hoe ontstond de maan? De gangbare theorie is dat in de jonge jaren van ons zonnestelsel de aarde – of liever: het object dat later de aarde zou worden – werd geramd door een ander object, Theia genaamd. Hierdoor zou materiaal dat door deze botsing werd losgebeukt van de aarde, samen met een deel van het Theia-materiaal, de maan hebben gevormd. Dankzij nieuw Duits onderzoek, onlangs gepubliceerd in Science, heeft dat verhaal nu meer vaste grond onder de voeten gekregen.