“Aan schwung en charme ontbreekt het KIJK-redacteur Jean-Paul Keulen bepaald niet in zijn nieuwe boekje De deeltjesdierentuin, dat een puike rondleiding in de wereld van de elementaire deeltjes biedt.”
Vandaag in de Volkskrant: Martijn van Calmthout bespreekt onder de titel ‘Aaibare deeltjes’ mijn boek De deeltjesdierentuin en beoordeelt het met vier sterren!
Iedereen die wil begrijpen welke rol deeltjes als het higgsboson en het neutrino spelen in wat Jean-Paul Keulen zo treffend de ‘deeltjesdierentuin’ noemt, moet dit boek absoluut lezen. Dankzij The Big Bang Theory-eske anekdotes over de ontdekkers van de verschillende deeltjes weet Keulen zelfs de grootste natuurkundeleken bij de les te houden.
KIJK-hoofdredacteur Vivianne Bendermacher recenseert De deeltjesdierentuin. (En ik was op vakantie toen ze de tekst schreef – toen ik terugkwam, lag-ie bij de drukker – dus heb me nergens mee kunnen bemoeien! Echt!)
Vanaf vandaag te koop: mijn eerste boek De deeltjesdierentuin, een gunstig geprijsde paperback van een kleine tweehonderd pagina’s over deeltjesfysica voor de geïnteresseerde leek.
Het boek kost 14,99 euro (11,99 euro voor het e-book). Het is natuurlijk te bestellen bij de bekende online winkels, maar hoort ook gewoon in de boekwinkel te liggen. (En mocht dat niet zo zijn, dan kunnen ze het boek altijd voor je laten komen.)
Mocht je het boek in huis halen: ik ben erg benieuwd wat je ervan vindt, en of je na lezing nog vragen hebt! Laat van je horen via een reactie op deze site of door me een mailtje te sturen.
Ben je pers en wil je een recensie-exemplaar? Dat kun je aanvragen bij de uitgeverij van het boek, Unieboek | Het Spectrum.
Helaas, ik had het mis: geen Nobelprijs voor quantumteleportatie! Waar wel voor? Lees het op de KIJK-site!
Wie krijgt of krijgen dit jaar de Nobelprijs voor de natuurkunde? Altijd aardig om daar een voorspellinkje tegenaan te gooien.
Het is altijd zo zonde: je spreekt een wetenschapper urenlang over zijn werk, en vervolgens is alles wat ervan overblijft in je artikel een handvol citaten. Maar gelukkig is er internet, waar je dan gewoon alsnog een flink stuk interview op kunt plempen voor wie het lezen wil. In dit geval: het eerste gedeelte van mijn gesprek met Vincent Mourik, eerste auteur van de majoranapublicatie in Science van eerder dit jaar, over hoe het experiment dat hij met zijn mede-promovendus deed onder begeleiding van Leo Kouwenhoven tot stand kwam. Gaat dat lezen!
Nu CERN de ontdekking heeft geclaimd van een deeltje dat hoogstwaarschijnlijk het higgsdeeltje is, gaan er stemmen op om op relatief korte termijn een nieuwe deeltjesversneller in de LHC-tunnel te plaatsen die zich puur op dit deeltje richt. De naam van deze voorgestelde machine: LEP-III.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site! (Ja, ik moet het higgsvuur natuurlijk wel aan zien te houden tot mijn boek er is…)
Op 4 juli was het dan eindelijk zover. Woordvoerders van de LHC-detectors CMS en ATLAS maakten bekend dat ze een nieuw deeltje hadden ontdekt dat heel goed het befaamde higgsdeeltje zou kunnen zijn, het deeltje dat (kort door de bocht) andere deeltjes hun massa geeft. Inmiddels hebben de teams achter beide detectors hun wetenschappelijke artikelen over de ontdekking online gezet. En daaruit blijkt dat de kans nóg kleiner is geworden dat het niet om een deeltje gaat, maar om een toevallige fluctuatie in de data.
Het is astronomen al decennialang een doorn in het oog: het probleem dat het heelal, naast de materie die we kunnen zien, nog veel meer onzichtbare materie lijkt te bevatten. De grote vraag is dan natuurlijk: waar bestaat die zogenoemde donkere materie uit? Het populairste antwoord daarop is op het moment: uit nog niet ontdekte elementaire deeltjes. Maar die deeltjes, genaamd WIMPs (weakly interacting massive particles), zou je dan wel hier op aarde moeten kunnen observeren. En dat laatste is het experiment Xenon100, opgesteld onder de Italiaanse Gran Sasso-berg, de afgelopen twee jaar niet gelukt.
Leuk: deeltjesfysicus en Nobelprijswinnaar Leon Lederman die in een soort limonadekraampje aan de kant van de weg natuurkundige vragen van voorbijgangers beantwoordt.