Op 4 september verschijnt mijn tweede boek: De deeltjessafari, over hypothetische deeltjes. Bekijk nu vast het volledige omslag, voor- en achterkant (en zijkant).
Voor wie komend weekend naar Lowlands gaat: om 13.45 uur spreekt afzwaaiend Nikhef-directeur Frank Linde op locatie Echo over deeltjesfysica! Meer informatie op de Lowlands-site.
Eindelijk beland bij de laatste loodjes van het schrijven van mijn tweede boek, De deeltjessafari, over hypothetische deeltjes. De drukproef wordt opgemaakt, de illustrator is bezig met de laatste afbeeldingen, en ik heb nog een paar puntjes van de laatste proeflezer te verwerken. Uiteindelijk moet de boel natuurlijk nog een keertje (of meerdere keren) goed gecheckt worden (kloppen de afbrekingen? Staan de plaatjes op de juiste plek? Zijn de laatste correcties goed doorgevoerd?), maar de klus is grotendeels geklaard. Opluchting alom, want het was wel weer even doorpezen; een heel boek schrijven naast een drukke baan die in diezelfde periode ook nog eens een paar ingrijpende veranderingen onderging (nieuwe uitgeverij, vertrekkende hoofdredacteur).
Filmpje in de nieuwe serie Got A Minute? waarin John Stupak uitlegt waarom je eigenlijk moet zeggen: ‘we hebben een higgsdeeltje ontdekt’, in plaats van ‘we hebben het higgsdeeltje ontdekt’.
Natuurkundige Bruno Zumino, een van de bedenkers van supersymmetrie, is op 91-jarige leeftijd overleden, zo meldt de Universiteit van Californië te Berkeley.
Zumino bedacht het idee dat deeltjes ‘superpartners’ zouden kunnen hebben in 1973, samen met CERN-onderzoeker Julius Wess. Hoewel er tot nu toe geen experimenteel bewijs is gevonden voor deze partnerdeeltjes, vormen ze wel een aantrekkelijke mogelijkheid voor fysici. Onder andere zou het lichtste supersymmetrische deeltje het donkere-materie-probleem kunnen oplossen. Daarnaast vormt supersymmetrie een integraal onderdeel van de snaartheorie, die deeltjes beschrijft als minuscule, trillende snaartjes.
Overigens waren Zumino en Wess niet de eersten die supersymmetrie bedachten. Twee jaar eerder hadden twee Russen, Evgeny Likhtman en Yuri Golfand, al hetzelfde idee gehad. Dat was echter niet doorgedrongen tot het Westen (zoals wel vaker gebeurde tijdens de Koude Oorlog).
Goed te volgen lezing over donkere energie en extra dimensies van natuurkundige Claudia de Rham:
Kwam het filmpje tegen tijdens de research voor mijn nieuwe boek De deeltjessafari. Helaas heeft De Rham het dan weer net niet over het onderwerp waar ik zelf meer over wilde weten, namelijk het idee dat het graviton – het deeltje dat de zwaartekracht communiceert – een heel kleine massa zou hebben en zo donkere energie kan verklaren. Maar goed, dat zou voor dit publiek misschien net een brug te ver zijn geweest. En ook zonder gravitonen is het praatje zeker vijftig minuten van je tijd waard.
Om de zoveel tijd duikt hij op: NASA-wetenschapper Harold White, met zijn niet-aflatende pogingen om een warp drive te ontwikkelen waarmee we sneller dan het licht zouden kunnen reizen. De Nederlander Mark Rademaker (in het dagelijks leven systeembeheerder) nam het op zich om alvast een ontwerp te maken voor een ruimteschip dat White’s idee toepast – en dat ziet er behoorlijk goed uit.
Tot nu toe was bijna elke presentatie op KIJK Live! de moeite waard, maar de bèta’s steken er wat mij betreft toch vaak nét ietsje bovenuit. Niet alleen omdat ze spreken over onderwerpen die mij erg boeien – dat is zeker waar – maar ook omdat ze er steeds weer in slagen om heel ingewikkelde materie te verpakken in een goed te volgen, enthousiast praatje. Het meest recente voorbeeld: de presentatie van deeltjesfysicus Raimond Snellings over het experiment ALICE. Oftewel: wat hebben de oerknal, de LHC en cupcakes met elkaar te maken? Bekijk het filmpje!
Een waterstofatoom is elektrisch neutraal. Maar geldt dat ook voor antiwaterstof? Dat zou je wel verwachten, maar als rechtgeaarde wetenschapper wil je zoiets toch een keertje goed checken. Dat is nu gebeurd, door het CERN-experiment ALPHA. De conclusie: antiwaterstof heeft waarschijnlijk geen elektrische lading – of op zijn best een héél kleine.