De nieuwste foto’s die NASA-sonde Cassini van Saturnusmaan Tethys heeft gemaakt, zien eruit alsof het zoontje van een van de onderzoekers er met zijn kleurpotloden op is losgegaan. Maar de ruwe, rode krassen over het oppervlak van de maan die je ziet op onderstaande foto zitten er écht.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site!
Hoe eindigt het heelal? Misschien wel de minst prettig klinkende manier is de zogenoemde Big Rip. In dit scenario zorgt de donkere energie, die nu het heelal steeds sneller uit elkaar drijft, er over zo’n 20 miljard jaar voor dat alles in ons heelal, tot atomen aan toe, uit elkaar wordt gescheurd. Een aannemelijke mogelijkheid? Ja, concludeerden Amerikaanse wetenschappers onlangs op basis van een eerder dit jaar gepubliceerd artikel.
We ontdekken niet alleen steeds meer planeten buiten ons zonnestelsel, maar in die verzameling zijn ook steeds meer exemplaren te vinden die aardig in de buurt komen van onze eigen wereld. Vandaag maakte de NASA een heel belangrijke nieuwe speler bekend in het klassement van de meest aarde-achtige planeten tot nu toe: Kepler-452b.
Lees het hele bericht op de KIJK-site!
In februari 2007 werd hij gelanceerd, vandaag bereikte hij eindelijk zijn belangrijkste reisdoel: de NASA-sonde New Horizons. Rond 13.50 uur gistermiddag passeerde het ruimtescheepje, terwijl het aanwezige publiek ‘U. S. A.!’ scandeerde en met Amerikaanse vlaggetjes zwaaide, de voormalige planeet op een afstand van 12.500 kilometer.
Je zou het niet verwachten van een object in ons eigen zonnestelsel dat 75 jaar lang tot de planeten werd gerekend, maar: tot afgelopen maandag wisten we niet hoe groot Pluto precies is. Een tijdlang leek het er zelfs op dat het in januari 2005 ontdekte object Eris nog een stukje groter is. Maar nu we Pluto van dichtbij kunnen zien, wint die toch – zij het met een astronomische neuslengte.
Terwijl New Horizons hard op weg is naar Pluto, komt niet alleen de dwergplaneet zelf veel scherper in beeld, maar ook diens grootste maan Charon. En die lijkt onder andere te zijn voorzien van een kloof die langer én kilometers dieper is dan de Grand Canyon op aarde, melden bij de missie betrokken wetenschappers. Het is daarmee het eerste bewijs van geologische verstoringen aan het oppervlak van Charon.
Het enorme sterrenstelsel M87 heeft in de loop van de afgelopen miljard jaar een ander, minder groot stelsel volledig opgeslokt. Dat heeft een team van vier Duitse en Amerikaanse sterrenkundigen kunnen vaststellen door een nieuwe truc te gebruiken: de wetenschappers keken niet naar de sterren in het verre stelsel, maar naar zogenoemde planetaire nevels.
Oké, onderstaande foto zal nooit groot op de pagina’s van een sterrenkundig koffietafelboek prijken; daar zijn de vele schitterende Hubble-platen toch echt een stuk geschikter voor. Maar interessant zijn deze waarnemingen wel. Sterrenkundigen hebben er namelijk uit af kunnen leiden dat op het oppervlak van de rechterster, Mira A, enorme explosies plaatsvinden, vergelijkbaar met de zonnevlammen waar onze zon mee te maken krijgt.
De meeste natuurkundigen gaan ervan uit dat donkere materie bestaat uit nog niet waargenomen deeltjes. Maar misschien kan een theorie die de zwaartekracht anders beschrijft dan Einsteins algemene relativiteitstheorie het probleem wel oplossen zonder deze nieuwe deeltjes. Toekomstige waarnemingen aan grote zwarte gaten kunnen een belangrijk hart onder de riem vormen voor een zo’n theorie: Modified Gravity.
Op een shot in een recente The Simpsons-aflevering is de sikkel van de maan te zien, met punten die naar rechts wijzen. “Maar op het noordelijk halfrond wijzen de punten van een wassende maan naar links”, schrijft Plait. Er is maar een verklaring hiervoor: “Springfield bevindt zich helemaal niet in de VS; zelfs niet op dezelfde helft van de wereld. Springfield ligt op het zuidelijk halfrond!”
Lees het hele bericht op de KIJK-site!
