Nu het ruimtescheepje Rosetta zich op zo’n 30 kilometer afstand bevindt van de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P voor intimi), is het tijd om een belangrijke knoop door te hakken: waar wordt de lander Philae straks op het oppervlak van de onregelmatige ruimterots neergezet? Eerder werd er een shortlist van vijf mogelijkheden opgesteld. Dit weekend is daaruit de beste kandidaat gekozen: Site J.
Half november is het zover: dan zal het Europese ruimtescheepje Rosetta de lander Philae neerzetten op de komeet Comet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P). Maar waar precies? Dat kon niet van tevoren worden bepaald; tot voor kort hadden we niet het flauwste idee hoe het oppervlak van de komeet eruit zag. Maar dankzij waarnemingen die het twee weken geleden bij 67P gearriveerde ruimtescheepje Rosetta heeft gedaan, zijn er nu wel een aantal potentiële landingsplekken voor Philae gevonden. Dit weekend zijn de vijf meest geschikte plekken uitgekozen.
Het Europese ruimtescheepje Rosetta is na een tocht van tien jaar aangekomen bij de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko (67P/C-G). De sonde wordt niet gelijk in een baan rond 67P/C-G gebracht. Dat is een ingewikkeld en lang proces, dat vandaag is begonnen met een driehoekig traject op 100 kilometer afstand van de komeet. Over twee weken gaat het ruimtescheepje naar een nieuwe driehoekig traject, op een afstand van 80 kilometer. Vanaf begin september zal Rosetta echt een baan rond de komeet gaan beschrijven, uitmondend in een ellipsbaan die het ruimtescheepje op 10 kilometer afstand van het oppervlak brengt.
Lees het hele bericht op de KIJK-site, met meer informatie over het doel en de voorschiedenis van de Rosetta-missie.
Gisteren precies één jaar geleden landde de NASA-rover Curiosity op Mars. Lees mijn stukje op de KIJK-site hierover, met filmpje en een kaartje waarop de 1,6 kilometer lange route is aangegeven die het karretje in dat jaar aflegde.
Blijkbaar had het Amerikaanse National Reconnaissance Office nét wat veel spionagemateriaal laten bouwen. De organisatie nam namelijk anderhalf jaar geleden contact op met de NASA, om te vragen of men daar interesse had in twee overtollige ruimtetelescopen, bedoeld om de aarde vanuit de ruimte in de gaten te houden. Begin deze week maakte de ruimtevaartorganisatie eindelijk een plan bekend om een van beide gluurders daadwerkelijk te benutten. Het idee: het apparaat kan in plaats van op de aarde, ook op het heelal worden gericht. En dan zou het uitermate geschikt zijn om ons meer te vertellen over het verschijnsel donkere energie, dat, zo weten we sinds 1998, het heelal steeds sneller laat uitdijen.
Een jaar geleden begon het onbemande ruimtescheepje MESSENGER met baantjes trekken rond Mercurius. Sindsdien heeft de NASA-sonde de hoogteverschillen en het zwaartekrachtsveld in kaart gebracht van het noordelijk halfrond van de binnenste planeet van ons zonnestelsel. Hierover rapporteren David Smith, Maria Zuber en collega’s deze week in twee artikelen in het wetenschappelijke tijdschrift Science. Daarbij vestigen ze onder meer de aandacht op de enorme kern die Mercurius blijkt te hebben.