65 miljoen jaar geleden kostte iets de dinosauriërs de kop, maar wat? De bekendste verklaring is een asteroïde-inslag, maar ook vulkaanuitbarstingen worden vaak genoemd als oorzaak van deze massa-uitsterving. Anja Schmidt (Universiteit van Leeds) en collega’s hebben nu de gevolgen van dit soort uitbarstingen gesimuleerd. En daaruit blijkt dat die onder realistische omstandigheden niet voor écht grote problemen kunnen hebben gezorgd.
Tag: KIJK-site
Op het aardoppervlak zijn er verschillende experimenten opgetuigd om te zoeken naar zwaartekrachts- of gravitatiegolven: de ‘rimpels in de ruimtetijd’ die Einstein een eeuw geleden al voorspelde. Maar de Europese ruimtevaartorganisatie ESA is bezig met een andere route: de missie eLISA, een netwerk van ruimtescheepjes dat samen ook dit soort golven moet kunnen meten. Op 2 december wordt een voorloper daarvan gelanceerd, om te kijken of het concept ook echt werkt.
Ons heelal lijkt maar voor een zesde te bestaan uit materie die we kunnen zien; de rest is ‘donkere materie’. Waar die vorm van materie van is gemaakt, is al decennia een van de grootste problemen waar natuur- en sterrenkundigen mee worstelen. Het nieuwe experiment XENON1T gaat de komende paar jaar een dappere poging doen dit raadsel op te lossen.
Dat Pluto geen eenzame (dwerg)planeet is, maar zich bevindt in een gebied vol grote en kleine ijzige objecten, is inmiddels alweer een tijdje bekend. Maar wat is er nóg verder van de zon te vinden? Een deze week op een sterrenkundeconferentie in Maryland, VS bekendgemaakte ontdekking van een nieuw, ver hemellichaam werpt daar mogelijk meer licht op.
[Vorige week] maakte het team achter New Horizons via Twitter bekend dat de laatste uit een setje geplande koerscorrecties voor de sonde met succes was uitgevoerd. Dat betekent dat het ruimtescheepje dat eerder Pluto en zijn manen bezocht nu onderweg is naar zijn volgende reisdoel: 2014 MU69. Dit kleine object maakt, net als Pluto, deel uit van het verre gebied vol ingevroren kometen dat de Kuipergordel wordt genoemd.
Categorieën
LHC verwisselt protonen voor lood
Het zit erop! Deeltjesversneller LHC heeft deze week de eerste periode waarin protonen op elkaar botsten met de nieuwe, hogere energie afgesloten. De komende weken wordt er toegewerkt naar een tweede, minder bekende soort botsing: tussen loodionen.
De eerste straling die door ons heelal werd uitgezonden, wordt al jaren nauwgezet onderzocht. Die bevat namelijk een enorme schat aan informatie over ons heelal. Maar één Amerikaanse astronoom, Ranga-Ram Chary, gaat nog een stap verder. Volgens hem zijn er in deze straling ook sporen te vinden van een ánder heelal, dat ooit met het onze zou hebben gebotst. Krijgt het tot nu toe nogal theoretische idee van parallelle universums daarmee eindelijk een experimentele onderbouwing?
Over vijf tot tien jaar wil China beginnen met de bouw van een nieuwe deeltjesversneller, zo meldt de door de overheid gecontroleerde krant China Daily. Deze “super giant particle collider” zou twee tot vier keer zo groot in omtrek moeten worden als de LHC van CERN bij Genève, momenteel ‘s werelds grootste deeltjesversneller. We hebben het dan over een cirkelvormige tunnel van maar liefst 50 tot 100 kilometer lang.
Categorieën
Waarom Mars zo’n onderdeurtje is
Mars is eigenlijk maar een klein opdondertje. Onze eigen aarde heeft een bijna twee keer zo grote diameter en zelfs een tien keer zo grote massa. Hoe dat zo is gekomen, is voor astronomen een raadsel. Volgens onze huidige planeetvormingstheorieën zou Mars namelijk ongeveer zo groot als de aarde moeten zijn, of zelfs nog een tikje groter. De Amerikaanse astronoom Hal Levinson en zijn collega’s van het Southwest Research Institute denken nu dit raadsel te hebben opgelost.
Het team achter de NASA-missie New Horizons blijft maar intrigerende resultaten en plaatjes de wereld in druppelen. Deze keer gaat het om het Pluto-maantje Kerberos, dat in werkelijkheid minder groot én een stuk helderder blijkt dan eerder werd gedacht.