Druk bezig met mijn nieuwe boek, Verstoppertje spelen met aliens, dus de freelance-activiteiten staan even op een lager pitje. Toch weer twee blaadjes in de bus gehad met teksten van mij: KIJK 10/2017 en editie 48 van de Nederlandse New Scientist.
Wazige aflevering
Voor de nieuwe KIJK schreef ik het kaderverhaal ‘Npbelprijsverliezers’, over zeven wetenschappers (oké, zes wetenschappers en één Gandhi) die volgens velen ten onrechte naast een Nobelprijs grepen. Benieuwd of er nog reacties komen op mijn stukje over Vera Rubin (donkere materie), waarin ik toch een wat genuanceerder beeld schets dan de vele #nobelforrubin-activisten afgelopen jaren op Twitter deden. Mini-voorproefje hier.
In dezelfde editie vind je het artikel ‘Darwin in de kosmos’, misschien wel de wazigste aflevering in de serie ‘Far out’ tot nu toe, over het idee dat intelligent leven de manier is waarop heelallen zich voortplanten. Lees hier de online-versie van dit artikel.
Verder van mij: de recensie van Govert Schillings nieuwste boek, Deining in de ruimtetijd, en het antwoord op de vraag ‘Hoeveel deeltjes bevat ons heelal’.
Niet alleen maar feiten
Voor New Scientist interviewde ik Melanie Peters, directeur van het Rathenau Instituut. Haar punt: als wetenschapper is het je plicht om in een maatschappelijk debat niet alleen op de feiten te hameren, maar ook op zoek te gaan naar waar de tegenpartij nu écht mee zit. Te lezen via Blendle.
Oh, en nog vergeten te vermelden: in het huidige nummer van De Ingenieur, waarvoor ik drie dagen per week de eindredactie doe, staat mijn eerste echte artikel voor het blad. ‘Ienie minie magnetisme’, over een nieuwe vakgroep aan de TU Delft die zich gaat richten op het meten van magneetvelden op nanschaal. Lees hier een ingedikte versie van het stuk.