Groot op het omslag van de nieuwe KIJK: mijn artikel over wormgaten!
Het standaardverhaal over deze shortcuts door de ruimtetijd is dat áls ze al bestaan, je er niet doorheen kunt reizen zonder gekke zaken als materie met een negatieve massa of dito energie. Kortom: leuk voor sciencefictionverhalen, die dingen, maar in de praktijk heb je er niks aan.
Toch zie je – als je tenminste populairwetenschappelijke sites met een beetje een bèta-insteek volgt – geregeld berichten die claimen dat we wél door zwarte gaten zouden kunnen reizen. En die stukjes komen in de regel niet uit een dikke duim. Meestal liggen daar netjes gepubliceerde wetenschappelijke artikelen aan ten grondslag die inderdaad spreken over traversable, of zelfs humanly traversable wormholes.
Is dat negatieve-massa-verhaal dan inmiddels achterhaald en kunnen we straks de tripjes in Contact en Interstellar werkelijkheid gaan maken? Lees er alles over in het novembernummer van KIJK, hier online te bestellen. (Tipje van de sluier: ja, je kunt zonder materie met negatieve energie – maar dan moet je wel aannames over ons heelal doen waarvan het zeer de vraag is of die kloppen.)
Far Out XXXL?
Misschien klinkt het artikel trouwens als een XXXL-versie van mijn KIJK-rubriek Far Out, over speculatieve natuur- en sterrenkunde. In zekere zin is het dat ook: ik begon met één recente paper over wormgaten, die zich prima leende voor een Far Out-aflevering.
Maar ik had de maanden daarvoor meer van dat soort ideeën voorbij zien komen. Daardoor leek een overzichtsverhaal me interessanter: hebben al die wormgatenpapers iets met elkaar gemeen? Zijn ze met elkaar te rijmen of spreken ze elkaar juist tegen? En in hoeverre zijn de reismogelijkheden die ze bespreken realistisch?
Eeuwig schaafsel
Uiteindelijk worden er in het nieuwe KIJK-artikel maar twee wormgatideeën in detail besproken. Er stonden er lange tijd vier op de shortlist, maar daar bleek ik geen ruimte voor te hebben als ik het onderwerp ook goed genoeg wilde inleiden en duiden. (En nóg was het artikel langer dan gevraagd.)
Voor ‘Far Out’ zijn die twee andere wormgaten inmiddels ook te oud, vind ik, dus de research die ik daarvoor deed, blijft waarschijnlijk voor eeuwig als schaafsel op de grond liggen. Maar zeg nooit nooit. Wie weet heb ik er ooit nog wat aan.
Privécolleges
Overigens trots dat ik quotes wist te krijgen van Juan Maldacena – een naam die alleen insiders wat zal zeggen, maar hé: dat geldt stiekem voor elke natuurkundige die niet Albert Einstein, Stephen Hawking, Gerard ’t Hooft of Robbert Dijkgraaf is. Geloof me: het is geen kleine jongen.
Supernuttig waren ook de uitvoerige mails van João Luis Rosa, en de Zoom-gesprekken die ik had met Frank Saueressig en Thomas Bronzwaer, beide van de Radboud Universiteit Nijmegen. Ik heb veel van jullie geleerd!
En stiekem blijft dat een van de leukste kanten van dit werk: dat je continu privécolleges kunt aanvragen over elk onderwerp waar je maar een verhaal over kunt schrijven.
Waardeer dit artikel!
Vond je dit artikel interessant? Met een kleine bijdrage steun je mijn journalistieke werk en help je deze site in de lucht te houden!