Gisteren postte ik hier de link naar mijn voorlopig laatste bericht voor de wetenschapsnieuwssite Scientias. Ik verving een paar maanden een vaste medewerker die een tijdje wat minder werkte tikte en die periode is nu voorbij; vandaar.
Mitsen en maren
Die opdracht bleek trouwens nog best een klus. Sowieso was het de bedoeling dat ik vier berichten per (maan)dag produceerde. Nu heb ik inmiddels wel genoeg ervaring om in korte tijd flink wat leesbare woorden op een rij te zetten, maar ik wilde ook in elk tekstje een onafhankelijke deskundige opvoeren. En tja, dat bleek toch best lastig te regelen. Uiteindelijk is dat ook niet voor elk berichtje gelukt.
Waar dat wél lukte, was de reactie van zo’n deskundige soms behoorlijk ontluisterend. Ik denk bijvoorbeeld aan mijn stukje over een duizenden jaren oude schedel die sporen zou vertonen van de vroegst bekende ooroperatie. Daarbij zou volgens osteoarcheoloog Rachel Schats volledig onnodig dóór het oor heen moeten zijn geboord, om een gezwel áchter het oor te verwijderen. En zo waren er wel meer studies waarvoor gold: hoe langer ik erover nadacht, hoe discutabeler ik ze vond. Ook deze, bijvoorbeeld.
En tja, dan heb je twee opties. Optie een: je gooit je berichtje in de prullenmand. Maar ja, dan moet je een alternatief uit de hoge hoed toveren om het ontstane gat te vullen. En daar wil je dan óók een onafhankelijke deskundige laten kijken – wat op zo korte termijn vaak geen haalbare kaart is. Optie twee: je schrijft je bericht toch, met alle mitsen en maren erin verwerkt. En dan maar hopen dat de lezer die goed meeneemt.
Maar één studie
Zelf denk ik intussen, meer nog dan eerst: moeten we eigenlijk wel zoveel aandacht besteden aan losse studies? Het lijkt zo’n logische invulling van het begrip wetenschapsnieuws. Om nieuws te mogen heten, moet iets nieuw zijn – en wat is er nieuwer dan een net gepubliceerde studie?
Maar zelfs als daar voor een keer weinig aan mankeert, blijft het maar één studie. Een studie, bovendien, waar de rest van het vakgebied zich nog niet of nauwelijks over heeft kunnen buigen. (Soms schiet zo’n onafhankelijke deskundige ook een beetje uit de heup na een vluchtige blik op de paper, merkte ik.) Hoeveel conclusies mag je daar eigenlijk aan verbinden?
Getrainde blik
Ik vind het daarom prima dat ik me de komende maanden weer vooral kan richten op achtergrondverhalen. Daarbij gaat het over trends gebouwd op meerdere studies, waarbij het stof al een beetje is gaan liggen.
Al zal ik op een gegeven moment ook wel weer met nieuws aan de slag gaan. En dan hopelijk met een door mijn Scientias-periode nog wat meer getrainde blik, om op voorhand het kaf zo goed mogelijk van het koren te scheiden.