Op het moment het bestgelezen stuk op de KIJK-site: mijn artikeltje over een nieuw antwoord op de Fermi-paradox.
“Ja maar, waar zíjn ze dan?” Dat riep Nobelprijswinnaar Enrico Fermi in 1950 uit tijdens een discussie over buitenaards leven. Wat hij daarmee bedoelde: als het heelal vergeven is van de intelligente aliens, zoals sommige sterrenkundigen en veel sciencefictionliefhebbers veronderstellen, waarom hebben we dan nog nooit bezoek gehad van buitenaardse soorten die de Melkweg aan het koloniseren zijn?
Die prangende vraag is de Fermi-paradox gedoopt. En om de zoveel tijd steekt hij weer de kop op – want bijna zeventig jaar nadat hij voor het eerst werd uitgesproken, is er nog steeds geen antwoord gevonden waar iedereen vrede mee kan hebben.
Een Russische theoretisch natuurkundige, Aleksandr Berezin, doet nu een nieuwe duit in het zakje. Volgens hem gaat een beschaving die zich over het heelal verspreidt als een olifant door de galactische porseleinkast – en roeit hij daarbij al het andere leven uit. Maar wat betekent dat dan voor ons?
Fermi-paradox uit de weg geruimd?
Overigens ook in het nieuws: de paper waarin Anders Sandberg, Eric Drexler (de ‘grootvader van de nanotechnologie’) en Toby Ord berekenen dat de kans vrij groot is dat we de enige beschaving in de Melkweg of zelfs in het hele waarneembare heelal zijn. Astroblogs heeft er een Nederlandstalig nieuwsbericht over. Daarmee zou de Fermi-paradox dus uit de weg geruimd zijn.
Ik heb zelf nog niet de tijd gevonden om echt in de details te duiken, maar ik gok dat ik me prima kan vinden in het standpunt van sterrenkundeblogger Ethan Siegel. Op zijn Forbes-blog Starts with a Bang schrijft hij:
No amount of fancy probabilistic analysis can justify treating guesswork and wishful thinking as having any sort of scientific weight. Applying scientific techniques to an inherently unscientific endeavor, such as inventing estimates to unknowns about the Universe, doesn’t make it any more scientific.
It’s still possible that life, and even intelligent life, is ubiquitous in our galaxy and the Universe. It’s also possible that one is common and one is uncommon, or that both are extraordinarily rare. Until we have more information, don’t be fooled by the headlines: these aren’t brilliant estimates or groundbreaking work. It’s guessing, in the absence of any good evidence. That’s no way to do science. In fact, until we have better evidence, it’s not science at all.
Sluit mooi aan bij mijn eigen standpunt: we kunnen er kort of lang over lullen, maar we wéten het simpelweg niet. (Voor de uitgewerkte versie van dat argument, zie het eerste hoofdstuk van mijn boek Verstoppertje spelen met aliens.)
