Pas wees een vriend me op GOG.com, een site waar je oude PC-spellen voor een schappelijke prijs kunt aanschaffen. Al scrollend door het aanbod begon mijn creditcard te jeuken: zoveel titels die ik herkende, zoveel spellen die ik ooit nog eens zou spelen… De vraag leek al gauw niet meer te zijn ‘ga ik hier geld aan uitgeven?’, maar ‘waar ga ik éérst mijn geld aan uitgeven?’
Toch heb ik uiteindelijk de hand nog even op de knip gehouden. De voornaamste reden was dat ik de laatste maanden überhaupt nauwelijks aan gamen toekom en er nog een hele stapel spellen ligt te wachten die ongetwijfeld elk een paar uur van mijn tijd waard zijn. Laat ik mijn to-do-lijst eventjes niet nóg langer maken, dacht ik.
Daarnaast, zo heeft de ervaring me geleerd, is het belangrijk om jezelf, als oude-games-shopper, de vraag te stellen: waarom wil je deze titel spelen? Omdat jíj er iets mee hebt, of omdat ánderen er iets mee hadden? In het eerste geval, als het bijvoorbeeld gaat om een game die je tijdens je tienerjaren helemaal hebt grijsgespeeld, zou ik zeggen: kopen die handel. Je gaat waarschijnlijk een feest der herkenning tegemoet, waarbij in no time de destijds ingesleten game-ervaring weer komt bovendrijven. (In de Xbox Live Arcade-remake van de eerste DOOM wist ik bijvoorbeeld nog alle geheime ruimtes terug te vinden.)
Gaat het daarentegen om een spel dat ánderen destijds helemaal geweldig vonden? Dan is het uitkijken geblazen. Zo kocht ik een tijdje geleden op aanraden van een vriend UFO: Enemy Unknown via Steam. En helaas, de legendarische status van het spel ten spijt was ik er binnen de kortste keren helemaal klaar mee. Ik werd tijdens mijn eerste missies zódanig door de computer ingemaakt, dat ik weinig zin meer kon opbrengen om de nogal steile leercurve te bedwingen. Kortom: iemand anders z’n nostalgische trip werd mijn weggegooide geld.
Lees de volledige column op Gamer.nl!
En hier nog een deleted scene…
Maar ook met genoeg vrije tijd kan het een goed idee zijn om niet al te snel op een aanbieding rond een klassieke game te klikken, zo weet ik inmiddels uit ervaring. Het is bijvoorbeeld altijd uitkijken geblazen als het gaat om een pakketje spellen voor één prijs, zoals op GOG.com Might & Magic I tot en met IV voor 9,99 dollar. Een geweldige deal; zonder meer – maar hij houdt wel in dat je zes RPG’s in één klap binnenhaalt. En ik weet dan al wat er vervolgens gebeurt: de helft van de titels probeer ik een klein uurtje (tot aan het eerste enigszins lastige gevecht, waarschijnlijk), bij de andere helft kom ik dáár niet eens aan toe.
En natuurlijk, in theorie weerhoudt niets me ervan om eerst deel één helemaal uit te spelen en dan pas aan deel twee te beginnen. Maar in de praktijk betekent zo’n hele verzameling games in één keer in huis halen voor mij dat ik geen enkele titel de aandacht geef die hij verdient. (Hetzelfde overkomt me trouwens ook met muziek: als ik het oevre van een band écht wil leren kennen, moet ik geen aantrekkelijk geprijsde doosjes met alle albums kopen, maar alle cd’s één voor één. Ook al kost me dat uiteindelijk het driedubbele.)