De nieuwste foto’s die NASA-sonde Cassini van Saturnusmaan Tethys heeft gemaakt, zien eruit alsof het zoontje van een van de onderzoekers er met zijn kleurpotloden op is losgegaan. Maar de ruwe, rode krassen over het oppervlak van de maan die je ziet op onderstaande foto zitten er écht.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site!
In februari 2007 werd hij gelanceerd, vandaag bereikte hij eindelijk zijn belangrijkste reisdoel: de NASA-sonde New Horizons. Rond 13.50 uur gistermiddag passeerde het ruimtescheepje, terwijl het aanwezige publiek ‘U. S. A.!’ scandeerde en met Amerikaanse vlaggetjes zwaaide, de voormalige planeet op een afstand van 12.500 kilometer.
Je zou het niet verwachten van een object in ons eigen zonnestelsel dat 75 jaar lang tot de planeten werd gerekend, maar: tot afgelopen maandag wisten we niet hoe groot Pluto precies is. Een tijdlang leek het er zelfs op dat het in januari 2005 ontdekte object Eris nog een stukje groter is. Maar nu we Pluto van dichtbij kunnen zien, wint die toch – zij het met een astronomische neuslengte.
Terwijl New Horizons hard op weg is naar Pluto, komt niet alleen de dwergplaneet zelf veel scherper in beeld, maar ook diens grootste maan Charon. En die lijkt onder andere te zijn voorzien van een kloof die langer én kilometers dieper is dan de Grand Canyon op aarde, melden bij de missie betrokken wetenschappers. Het is daarmee het eerste bewijs van geologische verstoringen aan het oppervlak van Charon.
Oké, de manier waarop natuurkundige Philip Lubin ruimteschepen naar de sterren wil sturen, komt nog niet bepaald neer op de warp drive uit Star Trek. Met de aandrijving die Lubin op het oog heeft, de zogenoemde DEEP-IN, kost het namelijk nog steeds twintig jaar om de sterren te bereiken die zich het dichtst bij onze zon bevinden. Toch heeft de NASA besloten om in het plan te investeren.
Het is volbracht. Gisteravond crashte het onbemande ruimtescheepje MESSENGER op de planeet Mercurius. Daarmee is een succesvolle missie, die vier keer zo lang duurde als gepland, tot een eind gekomen.
Eén jaartje zou het onbemande ruimtescheepje MESSENGER de kleine planeet Mercurius gaan bestuderen. Het werden er bijna vier. Maar eind deze maand valt dan toch echt het doek voor de sonde: dan zal hij crashen op het oppervlak van de planeet.
Oké, zoveel media-aandacht als Rosetta, Dawn of New Horizons zullen ze niet krijgen: de vier ruimtescheepjes behorende bij NASA’s Magnetic Multiscale-missie (MMS), die in de nacht van donderdag op vrijdag worden gelanceerd. Maar eigenlijk gaan ze iets bestuderen dat veel directer relevant is voor ons aardbewoners. Namelijk: hoe het magnetisch veld van de zon zich verbindt met dat van de aarde en zich daar weer van losmaakt. Dit verschijnsel, magnetische reconnectie, is de oorzaak van al het ‘ruimteweer’ rond onze planeet. En dat wil je goed begrijpen, want ruimtevaartuigen, astronauten en het elektriciteitsnet op aarde kunnen hierdoor in gevaar komen. Ook het noorder- en het zuiderlicht zijn het gevolg van magnetische reconnectie, en op de zon is het verschijnsel de veroorzaker van zonnevlammen.
We onderzoeken de verste sterrenstelsels die we maar kunnen ontwaren en bestuderen zelfs in detail het eerste licht dat het heelal ooit uitzond. Je zou dan toch denken dat de posities van de grotere objecten in ons eigen zonnestelsel dan wel al lang bekend zijn tot op ontzettend veel cijfers achter de komma. Toch hebben onderzoekers nu de locatie van het zwaartepunt van Saturnus en zijn manen ruim vijftig keer preciezer weten te bepalen.
Al bijna negen jaar is het onderweg naar dwergplaneet Pluto: het onbemande ruimtescheepje New Horizons. Op 6 december wordt de sonde voor de laatste keer uit zijn ‘winterslaap’ gehaald, zodat hij vanaf januari 2015 kan beginnen met het doen van waarnemingen aan de buitenwijken van ons zonnestelsel.