Een paar maanden geleden meldde ik dat mijn boek De fusiedroom was genomineerd voor de Cosmos Boekenprijs 2022. Helaas, helaas: zowel de scholierenjury als de vakjury gingen voor een ander boek.
Uitlegboekje
Niet dat ik mijn kansen op deze nieuwe prijs erg hoog inschatte. Sowieso is De fusiedroom een dunnetje, net als alle andere afleveringen in de reeks Pocket Science. Een pagina of honderd, genoeg om een paar uur mee zoet te zijn. En hoewel ik zelf helemaal vóór non-fictieboeken ben die niet meer van je tijd in beslag nemen dan strikt noodzakelijk, kan zo’n format toch tegen je werken als het gaat om zaken als recensies en prijzen en dergelijke.
Plus: het blijft een ‘uitlegboekje’, wat dan toch weer iets anders is als bijvoorbeeld een boek waarin de auteur echt een Groot Nieuw Idee voor het voetlicht brengt. Al vond ik zelf dat dit specifieke uitlegboekje wel nog ontbrak in het boekenaanbod. Er is volgens mij precies één ander Nederlandstalig boek over kernfusie – en dat is vier keer zo duur als het mijne (en naar mijn onbescheiden mening niet heel erg leesbaar).
Iets speciaals
Wel hoopte ik dat scholieren misschien meer zouden kunnen met kort-maar-krachtig. Maar dan zou ik verwachten dat ze zouden gaan voor Het multiversum van Ans Hekkenberg; ook een deel uit de Pocket Science-reeks. Als ik dat boek in mijn vwo-tijd onder ogen had gehad, had ik het verslónden; dat weet ik honderd procent zeker. Ik ging er dus eigenlijk wel min of meer van uit dat Ans aan het eind van de avond twee duizendjes in haar portemonnee zou kunnen steken. En dan zou Helgoland van theoretisch natuurkundige Carlo Rovelli wel met de vakjuryprijs aan de haal gaan, was mijn gedachte, want iedereen loopt altijd weg met alles van Rovelli. (Alhoewel ikzelf wat minder, moet ik bekennen.)
Maar het liep anders: beide prijzen waren voor De paraplu-stelling, van de Fransman Mickaël Launay. Ongetwijfeld verdiend; ik heb het boek zelf (nog) niet gelezen, maar als zowel middelbarescholieren als academici ermee weglopen, moet het wel iets speciaals zijn.
Helder en met humor
Zelf ben ik dan weer erg blij met de scholierencommentaren die ik na afloop kreeg doorgestuurd:
Elke keer als ik begon met lezen in dit boek, wilde ik niet meer stoppen, zo leuk vond ik het. Het was makkelijk te lezen, zelfs voor iemand die nul voorkennis van dit onderwerp had, en de plaatjes hielpen ook erg om beter te visualiseren wat er bedoeld werd.
Ik ben al lang geïnteresseerd in kernfusie en energieopwekking over het algemeen. Soms was het lastig om met mensen te discussiëren over dit onderwerp, omdat ze (naar mijn idee) een verkeerd beeld hadden bij kernfusie, maar nu kan ik dit boek aan ze geven! Het is heel helder geschreven en er zit wat humor in. Ook is het fijn dat het zo kort is natuurlijk! ;)
Kijk, er zíjn dus wel mensen die net als ik houden van niet al te lange boeken…
