Alweer een tijdje in de winkel: de geheel vernieuwde KIJK! Hoog tijd dus om daar een blogpost aan te wijden.
Wat natuurlijk direct opvalt aan de nieuwe KIJK, zijn de glimmende cover en het ruggetje, die het blad een luxere uitstraling geven. Verder is de vormgeving grondig op de schop gegaan. Ontwerp is van Johnny Rijbroek, die van de drie ingeschakelde art directors de meest veelbelovende pitch bij ons inleverde en die pitch daarna op basis van onze feedback uitwerkte tot een volledig nieuwe vormgeving. (Een grappige blast from the past voor mij; met John heb ik in de jaren 2003-2005 Xbox Magazine en andere games- en computerbladen gemaakt bij HUB Uitgevers.)
De belangrijkste vernieuwing vind ik zelf echter de kaders en kadertjes. Voorheen waren die me toch nog vaak te zeer ‘een overgebleven stukje broodtekst’. Iets dat aardig was om te vertellen, maar dat net niet lekker in het artikel zelf te schoenlepelen viel. Of een niet helemaal ter zake doend zijspoortje. Of een stukje verdieping dat het verhaal zelf nét te ingewikkeld zou maken.
In al die gevallen ben je dan als schrijver echter niet bezig met misschien wel de belangrijkste functie van zo’n kader: de lezer die (nog) niet is durven beginnen aan de tekst zelf iets anders te bieden dat hem wél voldoende prikkelt. Kaders zijn extra instapmomenten, zoals dat heet – maar die rol speelden ze nog te weinig in KIJK (en in veel andere bladen, overigens).
Om dat mankement te verhelpen, hebben we de kaders aan banden gelegd. We willen de artikelen niet voorzien van ‘zomaar een blokje tekst’, maar van leuke lijstjes, infographics (in veel gevallen speciaal voor KIJK gemaakt), mini-interviewtjes, tijdlijnen, cijfers, vermakelijke biografietjes en anekdotes… Allemaal zaken die leuk werken als op zichzelf staande items én kunnen helpen om het hoofdonderwerp op een nieuwe manier aantrekkelijk te maken.
Brengt die nieuwe kader-aanpak ook nadelen met zich mee? Voor de lezer niet, in mijn optiek. De teksten zelf zijn namelijk even lang (en even diepgaand) gebleven. Het is dus niet zo dat je gedeeltes van goede verhalen inlevert in ruil voor allerlei ‘korte dingetjes’. Wel zijn er nu méér van die korte dingetjes, en hebben die korte dingetjes een stuk aantrekkelijkere, meer lezersgerichte invulling gekregen.
Als KIJK-auteur kun je dan natuurlijk wel nog klagen dat je creativiteit aan banden wordt gelegd. Je mag immers niet meer elk denkbaar kader aanleveren bij een artikel, maar moet kiezen uit een lijst met opties, waar ook nog eens strenge woordenaantallen voor gelden.
Voor mij persoonlijk werkt dat echter anders. Ik vind dat creativiteit best binnen bepaalde kaders (no pun intended) kan plaatsvinden zonder dat je gelijk te maken hebt met een storend keurslijf. Sterker nog, ik blijk het in de praktijk juist leuk te vinden om mijn informatie deels te presenteren in termen van lijstjes, infographics en wat niet al, in plaats van in alleen maar klassieke blokjes tekst. In die zin voelt het werken met die ‘verplichte’ alternatieve vormen dus juist creatiever aan dan hoe het voorheen ging.
Grote vraag is nu natuurlijk hoe de lezer de restyling waardeert. Goed, die zal niet uit zichzelf met een verhaal over instapmomenten komen, maar misschien wel half onbewust opmerken dat hij meer uit zijn tijdschrift haalt. Omdat hij ook als hij even wat minder tijd heeft allerlei leuke dingen kan lezen, her en der. Omdat hij uit artikelen die hij vroeger helemaal zou skippen nu toch nog een beetje meepikt, in de vorm van een geinig lijstje of het ‘bottomline’-kader aan het eind, dat het verhaal in drie bullets samenvat. Of misschien omdat al die kadertjes hem nét wat vaker ertoe weten te verleiden een verhaal toch maar helemaal te gaan lezen.
De lezersreacties die ik heb gezien, zijn tot nu toe in elk geval overwegend positief en zelfs vaak erg enthousiast. Maar meer feedback is altijd welkom, want de nieuwe formule moet natuurlijk de komende nummers nog flink worden aangescherpt. Dus laat maar horen, hier of via de mail!