Ik zou het niet tot mijn hoofdactiviteit willen maken, maar ik blijk het heel leuk te vinden ‘voor erbij’: vertalen. Voor de Nederlandstalige New Scientist neem ik per nummer twee features uit de Engelse editie onder mijn hoede. Een daarvan gaat dan steevast over iets natuur- of sterrenkundigs, waarbij ik goed kan profiteren van mijn eigen kennis op die gebieden. Het andere artikel gaat – op mijn eigen verzoek – over een totaal ander onderwerp, zodat ik daar ook wat ervaring mee opdoe.
Daarnaast redigeerde ik vorig jaar een vertaalde KIJK-special met als thema De theorie van alles. Na afloop kaartte ik bij de hoofdredacteur aan dat ik de natuur- of sterrenkundige producties uit een volgende special ook wel zelf zou willen vertalen, om inhoudelijke foutjes te voorkomen. Dat liep net even anders. Uiteindelijk kreeg ik zowat de complete special over extreme wetenschap op mijn bord – waar stiekem nauwelijks natuur- en sterrenkunde in bleek te staan.
Honderd pagina’s
Dat vertalen hoefde gelukkig niet in één ruk te gebeuren. Tussen het schrijf- en redigeerwerk door pakte ik afgelopen jaar af en toe een artikel op, waardoor het vertaalwerk voor mij onder de noemer ‘leuk voor de afwisseling’ bleef vallen.
En nu zijn al die verhalen – aangevuld met een paar Nederlandse producties, ter vervanging van artikelen die net iets te Brits of te gedateerd waren – dan eindelijk gebundeld in één mooi, honderd pagina’s dik tijdschrift. (Dat hier te bestellen is.)
Een heel boek…?
Ondertussen vraag ik me af of ik ook een heel boek zou willen vertalen. Het ‘even tussendoor’-aspect is dan wel weg natuurlijk, maar het resultaat zou denk ik ook nog wat meer aanvoelen als ‘van mij’. Dus als iemand nog iets te vergeven heeft, liefst over deeltjes of de kosmos (of allebei)… Ik sta ervoor open!