Gisteren verschenen: het maartnummer van KIJK, met een wel heel duistere cover:

Op dit plaatje komt het effect nauwelijks over: de letters ‘DONKERE MATERIE’ zijn een extra matzwart laagje op de glanzende cover. Een gok – je weet pas echt hoe zoiets uitpakt als het nummer van de drukker komt, schrijft hoofdredacteur André in zijn editorial – maar de geluiden die ik tot nu toe om me heen hoor zijn positief.

Bredere zoektocht

Het bijbehorende, acht pagina’s tellende verhaal is een artikel waar ik al een tijdje op zit te broeden; een breed overzicht van hoe het ervoor staat met de jacht op donkere materie. Zoals ik in mijn boek De deeltjessafari al schrijf, was decennialang de WIMP met afstand het meest veelbelovende deeltje waar donkere materie uit zou kunnen bestaan: de mysterieuze substantie die zo’n 85 procent van de massa in ons heelal vormt.

Nu experimenten nog steeds geen overtuigende sporen van dit deeltje van hebben gezien, begint de stemming echter om te slaan. Weliswaar is de WIMP nog steeds de meest populaire kandidaat, maar het gevoel van ‘dat deeltje gaan we wel even vinden’ is duidelijk aan het verdwijnen. 

Daarom is het zaak de zoektocht te verbreden naar andere deeltjes en hem waar mogelijk te veralgemeniseren voorbij specifieke theoretische modellen. En, zo beweren sommigen: misschien moeten we ook oplossingen serieuzer gaan nemen waarin niet deeltjes de hoofdrol spelen, maar de zwaartekracht wordt aangepast.

Tijdmachine

KIJK 3/2019 ligt in de winkel voor 6,25 euro en is hier online te bestellen. In hetzelfde nummer bespreek ik trouwens ook een nieuw tijdmachineontwerp en beantwoord ik de vraag wat er zou veranderen als de aardas recht zou staan.