Mijn ‘gelezen boeken’-teller op Goodreads voor het jaar 2016 staat op 120, maar dat getal is minder indrukwekkend dan het lijkt; een groot deel ervan bestaat uit strips (met dank aan de bibliotheek van Haarlem). Toch: genoeg materiaal om wat jaarlijstjes uit samen te stellen, zonder ergens te willen impliceren dat ik op wat voor manier dan ook uitputtend heb kunnen zijn.

Beste non-fictie verschenen in 2016:

• Black Hole Blues (Zwarte gaten blues) door Janna Levin. Mooi boek over de zoektocht naar zwaartekrachtsgolven. Blijft alleen wat jammer dat de eerste directe waarneming van dit verschijnsel in de epiloog is weggestopt, in plaats van als climax in het boek zelf is verwerkt. Lees hier mijn uitgebreide recensie.
• The New Odyssey (De nieuwe odyssee) door Patrick Kingsley. Belangrijk journalistiek werk dat de vluchtelingenstroom en alles daaromheen van dichtbij in beeld brengt. Lees mijn recensie op de KIJK-site.
• Economix door Michael Goodwin. Heldere strip over de geschiedenis van de economie, die onder meer wat belangrijke dingen rechtzet rond het gedachtegoed van Adam Smith. Met name richting het eind nogal ‘links’, maar na wat er de afgelopen jaren is gebeurd, lijkt me dat ook wel gerechtvaardigd. Lees mijn recensie op de KIJK-site.

Beste non-fictie gelezen (of geluisterd) in 2016:

• Psychologie in de rechtszaal door Willem Albert Wagenaar. Zeker een van mijn favoriete hoorcolleges van Home Academy. Wagenaar was een topspreker en heeft bovendien een tot de verbeelding sprekend onderwerp. Enige minpuntje is dat het college zóveel aspecten van psychologie in het recht behandelt dat de samenhang op een gegeven moment een beetje zoek is.
• Onze laatste kans door koning Abdullah II van Jordanië. Ongetwijfeld een niet geheel neutrale kijk op de geschiedenis van Jordanië en inmiddels wat achterhaald (want geschreven vóór de Arabische Lente en IS), maar desondanks een sympathiek en waardevol boek om te lezen als voorbereiding op een reis naar het land.
• Dit kan niet waar zijn door Joris Luyendijk. Al genoeg over gezegd en geschreven, natuurlijk, maar ook ik vond het een intrigerend en zorgwekkend inkijkje in de wereld van de (Britse) bankiers.

Beste fictie gelezen in 2016:

• Golden Son door Pierce Brown. IJzersterk tweede deel in de sowieso van begin tot eind geslaagde Red Rising-trilogie. Achtbaan van plotwendingen met een slot dat er vooral voor zorgt dat je nú, nú, nú deel drie wil lezen.
• The Pillars of the Earth door Ken Follett. Overbekende titel – waar ik tot voor kort nooit van had gehoord. Kan gebeuren. Superdikke pil over de bouw van een kathedraal waar je doorheen gaat als een mes door de boter.
• The Gods Themselves door Isaac Asimov. Sf-klassieker die maar weer eens bewijst dat 13-jarige Jean-Paul er niet naast zat toen hij zo enthousiast werd over Asimovs boeken.

Beste strips gelezen in 2016:

• The Kindly Ones door Neil Gaiman. De grote climax van Gaimans meesterwerk The Sandman. Zorgt ervoor dat je eigenlijk gelijk weer bij deel één wil beginnen. Jammer dat het echt laatste deel van de hoofdserie, The Wake, en de prequel Endless Nights dan weer wat tegenvielen.
• De aankomst door Shaun Tan. Mooie strip die bewijst dat je helemaal geen woorden nodig hebt om een verhaal te vertellen.
• Habibi door Craig Thompson. Liefdesgeschiedenis in het Midden-Oosten, rijkelijk gelardeerd met Arabische tekens en symbolen. Zonder meer een schitterend geïllustreerd verhaal waar Thompson duidelijk zijn ziel en zaligheid in heeft gelegd. Wel zijn er de nodige mensen – met name in de VS – die het boek seksistisch, oriëntalistisch en weet ik wat allemaal niet noemen, terwijl anderen aan hetzelfde uiteinde van het politieke spectrum er weer lyrisch over zijn. Ik neig meer naar de tweede groep. Sowieso geen fan van de redenering ‘als er nare dingen met vrouwen gebeuren in een boek, zijn dat boek én de auteur daarmee automatisch misogynistisch’ (nee, natuurlijk niet), en ook de duizend-en-een-nacht-sfeer kan ik accepteren zonder daarmee te willen zeggen dat het huidige Midden-Oosten zo in elkaar steekt. Maar goed, dat kan zo’n ding zijn waar ik over tien jaar anders tegenaan kijk.

Eervolle vermeldingen voor Sin City, Promethea, Hellblazer, de Thor-boeken van J. Michael Straczynski (Babylon 5, Sense8), de Game of Thrones-prequel The Hedge Knight, Dean Koontz’ Frankenstein, Neon Genesis Evangelion, Drie Schimmen, Toen David zijn stem verloor en Stad van klei. Géén kudos voor de kostschoolreeks Morning Glories, die een aantal delen heel intrigerend was en toen in de Lost-valkuil knikkerde: in plaats van eindelijk eens wat antwoorden te geven, alleen maar tot vervelens toe het mysterie nóg groter maken. Afgehaakt na vier boeken.

Lees ook mijn boekenjaarlijstjes van 2015!