2021 was het jaar waarin ons tweede kind werd geboren – wat natuurlijk ten koste ging van behoorlijk wat leestijd. Best trots dat het me toch is gelukt een dikke vijftig boeken en strips te lezen (waaronder een paar van ruim duizend pagina’s). Mijn favorieten.
Favoriete non-fictieboeken verschenen in 2021
Ik heb er nog geen projectje voor mezelf van gemaakt, maar eigenlijk zou ik over elk land wel een goed boek willen lezen, liefst geschreven door iemand die er zelf vandaan komt of lang gewoond heeft. Voor Albanië zou dat boek dan Vrij van Lea Ypi zijn, een fascinerend inkijkje in een eigenzinnig communistisch land dat het roer omgooit. Zelf kon ik meer met de autobiografische beschrijvingen dan met de soms wat moeilijker te volgen bespiegelingen daaromheen, maar gelukkig bevat het boek veel meer van het eerste dan van het tweede.
Verder was ik eerste lezer van Het multiversum van Ans Hekkenberg, en dat is weer een ijzersterk boekje geworden in de Pocket Science-reeks van New Scientist. Sowieso verdient die hele reeks wat meer liefde (en hogere verkoopcijfers): de meeste recente delen zijn ontzettend leuk geschreven en bevatten meer kennis dan menig boek dat twee, drie keer zo dik is. (Of dat ook geldt voor De fusiedroom, mijn eigen deeltje, mag iedereen voor zichzelf bepalen, natuurlijk.) Helaas heeft zo’n klein boekje van net iets meer dan een tientje blijkbaar toch de schijn tegen, waardoor de hoeveelheid aandacht in de regel niet om over naar huis te schrijven is. Maar goed, koop dus Het multiversum, mensen. (En De fusiedroom.)
Favoriete non-fictieboeken gelezen in 2021
Weinig oudere non-fictie gelezen, maar alle lof voor De zweetvoetenman, waarin Annet Huizing het Nederlandse recht uitlegt aan tieners. Zou het geweldig vinden om zo’n soort boek te maken over een bètaonderwerp, al legt Huizing de lat wel erg hoog.
Favoriete romans gelezen in 2021
In 2021 las ik dan eindelijk de laatste delen van fantasyreeks The Malazan Book of the Fallen uit (begonnen in 2014). In eerste instantie sloeg ik het laatste boek wat teleurgesteld dicht, maar dat kwam deels doordat ik in mijn hoofd nog niet alle eindjes aan elkaar had geknoopt. Achteraf vind ik het vooral knap dat auteur Steven Erikson in relatief korte tijd zó’n bizar ingewikkeld verhaal, met zóveel personages en verhaallijnen en locaties, tot een goed eind heeft weten te brengen. Daar kunnen de George R.R. Martins en Patricken Rothfuss van deze wereld nog wat van leren. Ergens heb ik ook wel zin om de hele serie nog een keer te lezen; volgens veel fans wordt dan veel meer (alhoewel lang niet alles) duidelijk en ga je de boeken nog hoger waarderen. Maar of ik daar ooit echt aan toe ga komen, tussen alle nieuwe boeken door?
Ook ontzettend goed: Dogs of War van Adrian Tchaikovsky, over grondig verbouwde dieren die als wapens worden ingezet, en Speaker for the Dead, het vervolg op de klassieker Ender’s Game.
Favoriete strips gelezen in 2021
De laatste omnibus van Invincible bleek een waardig eind voor een van de beste stripreeksen die ik tot nu toe gelezen heb. Ook las ik de tweede en de derde The Walking Dead-megabundel, van dezelfde auteur. Een ontzettende berg narigheid – soms iets té naar – maar wel heel goed gedaan, en echt veel meer dan ‘zomaar een zombieverhaal’. Volgend jaar het vierde en laatste deel.
Verder erg onder de indruk van Locke & Key, een even fantasierijk als spannend verhaal over een stel kinderen dat naar een oud huis verhuist en een set magische sleutels vindt. Kijk ernaar uit de hele serie nog eens lezen van begin tot eind (bij strips is dat een stuk minder tijdrovend dan bij tiendelige fantasyreeksen) en ben benieuwd naar de tv-serie.
Lees ook mijn boekenjaarlijstjes van 2020, 2019, 2018, 2017, 2016, 2015 en 2014!