Elke week krijg ik talloze astronomische onderzoekjes onder ogen, waarvan ik er op zijn best één à twee kan behandelen op de KIJK-site (want het mag daar natuurlijk niet één groot natuur- en sterrenkundefeestje worden). Een kort overzichtje van de intrigerendste resultaten waar ik niet aan toe ben gekomen…
***
Promovendus Mark Burke en collega’s hebben een ‘gewoon’ zwart gat ontdekt (dat wil zeggen, een overblijfsel van een ster, niet zo’n joekel in het centrum van een sterrenstelsel) op maar liefst 12 miljoen lichtjaar afstand. Oftewel, in een sterrenstelsel vijf keer zo ver van de Melkweg vandaan als het Andromedastelsel – en dat ligt ook al best een eind hiervandaan.
***
Duitse astronomen hebben een navigatiemethode voor interstellaire reizen ontwikkeld die gebruikmaakt van pulsars – snel roterende overblijfsels van als supernova geëxplodeerde sterren. De techniek zou ook te gebruiken zijn voor reizen binnen het zonnestelsel – iets realistischer – en om GPS-achtige systemen te verbeteren.
***
De aarde heeft meestal meer dan één maan. Dat wil zeggen, volgens berekeningen van drie astronomen beschrijft doorgaans, naast ‘de’ maan, minstens één ander object van minstens een meter doorsnede een baan rond onze planeet.
***
Meer maan! Volgens een redelijk gangbare theorie ontstond de maan door een botsing tussen de aarde en het hypothetische hemellichaam Theia. Maar de verhoudingen tussen titaniumisotopen in maanstenen en in aards gesteente blijken nagenoeg identiek, als je corrigeert voor kosmische straling (die op de maan de verhoudingen tussen de isotopen verandert). Op basis hiervan lijkt de maan geheel uit aardse materie te bestaan, in plaats van uit een mix van aardse en, eh, Theiaase materie. Maar dat zal ongetwijfeld niet het laatste woord over de kwestie zijn…