Dit jaar wat minder kunnen lezen dan anders (want baby), maar toch aardig om met mijn Goodreads-account bij de hand terug te blikken op de beste boeken die ik in 2018 heb gelezen.
Favoriete non-fictieboeken van 2018
Absoluut lezenswaardig zijn De B.V. Noord-Korea van Remco Breuker, het deeltjesboek De melodie van de natuur van Ivo van Vulpen en de fijne IT-introductie Hallo wereld, hallo computer van Maurits Kaptein.
Loyaliteit van de door Trump aan de kant gezette FBI-baas James Comey heb ik met interesse gelezen/geluisterd, al zal het geen boek voor de eeuwen zijn.
En als ik de boeken die eind 2017 verschenen meepak, dan mag ook Life 3.0 van Max Tegmark op het lijstje. Al blijf ik bij die AI-vergezichten wel altijd een beetje achter met de vraag: wie heeft er nu écht verstand van en wie futuroloogt zich maar een slag in de rondte? Tegmark, van origine kosmoloog, neigt een beetje naar de laatste categorie, maar dat heeft wel een prima leesbaar, tot nadenken stemmend boek opgeleverd, dus vooruit.
Favoriete roman van 2018
Reconquista van Miquel Bulnes! Vuistdikke historische roman over het Spanje ten tijde van, jawel, de reconquista (oftewel: de terugverovering van het gebied op de Moren). Superknap geweven web van personages aan beide kanten van de strijd. Zou zomaar een prima Game of Thrones-achtige serie van te maken zijn. Iemand, doe dat.
Favoriete romans gelezen in 2018
The Graveyard Book van Neil Gaiman maakt van het kerkhof de veilige thuisbasis van de hoofdpersoon, terwijl de ‘gewone-mensen-wereld’ juist vreemd en eng is. Bonuspunten voor de audioboekversie voorgelezen door held Derek Jacobi (Claudius in I, Claudius), met personages ingesproken door mensen als Emilia Fox, Lenny Henry en Gaiman zelf.
Cibola Burn van James S.A. Corey is alweer het vierde deel uit de sf-serie The Expanse. Alle respect voor het tempo waarmee de auteurs (James S.A. Corey is een gezamenlijk pseudoniem van Daniel Abraham en Ty Franck) meer dan degelijke afleveringen van deze space opera produceren.
Lefbek van Anke Laterveer: vermakelijke, pijnlijke en ontroerende roman met een extreem hoog percentage personages die ik wel kan wurgen. Wil nog weleens bij de jeugdboeken belanden in de bibliotheek, maar, ehm, dat lijkt me dan vooral op basis van het allereerste stukje, dat nog wel wat wegheeft van een Roald Dahls Matilda. Tip voor de mensen die biebboeken indelen: lees ook even voorbij de eerste paar hoofdstukken.
The Rosie Project van Graeme Simsion: zo’n boek dat de halve wereld geweldig vond, en ik snap wel waarom. Je zou kunnen zeggen dat het wat makkelijk scoren is, met zo’n Asperger-hoofdpersoon, maar ook daar kun je een leuk of een niet-leuk verhaal omheen breien – en Simsion doet absoluut het eerste.
Beste strips gelezen in 2018
De grote dode is een prima reeks van levende legende Regis Loisel, met schitterend opgezette pagina’s. Het verhaal intrigeert, maar verloopt wat traag – en waar dat gezapige tempo bij de dorpskroniek Magasin Général volledig gerechtvaardigd was, zat ik hier tijdens de eerste paar delen wel een beetje te wachten tot het verhaal echt op stoom kwam. Toch: het is allemaal met gemak goed genoeg om door te willen lezen.
Hellblazer Volume 3: The Fear Machine is schijnbaar een van de minder geliefde afleveringen in de reeks rond antiheld John Constantine, maar ik kon er prima mee uit de voeten. Verplichte kost voor de liefhebber van de wat literairdere, ambitieuzere comic (denk Swamp Thing van Alan Moore of The Sandman van Neil Gaiman – in beide reeksen heeft Constantine trouwens een gastrolletje).
In Leaving Megalopolis worden de lokale superhelden ineens moordlustige maniakken die de bevolking van hun stad terroriseren. Intrigerend eerste deel van wat minder bekende reeks dat zeker naar meer smaakt.
Lees ook mijn boekenjaarlijstjes van 2017, 2016, 2015 en 2014.