Onder de zeebodem bevinden zich 3550 miljard miljard miljard cellen die behoren tot micro-organismen, zo schatten onderzoekers eerder. Een team van Duitse en Amerikaanse aard- en oceaanwetenschappers is het daar echter niet mee eens: volgens hen is het totaal ‘slechts’ 290 miljard miljard miljard. En dat heeft grote gevolgen voor de totale massa aan levende wezens die boven, op en in de aarde rondvliegen, -lopen dan wel -kruipen.
Categorie: Overige wetenschap
Hoewel er allerlei bovennatuurlijke elementen in zitten, lijken epische verhalen als Homeros’ Ilias toch deels geworteld te zijn in de geschiedenis. Twee natuurkundigen van Coventry University hebben dat idee nu verder onderzocht door de sociale netwerken van drie van dit soort verhalen in kaart te brengen, om die vervolgens te vergelijken met netwerken uit de echte wereld en netwerken van verhalen die overduidelijk fictie zijn, zoals Harry Potter. De conclusie: de Ilias en het Britse epos Beowulf zijn in dit opzicht realistisch. En zelfs een Iers epos dat tot nu toe als puur fictief werd gezien, heeft na wat gesleutel een geloofwaardig netwerk.
Het stikt in ons leven van de onzekerheden. Misschien wordt het project waar je nu op je werk mee bezig bent wel een enorme flop. Misschien is je nu nog hartstochtelijke relatie over een halfjaar op de klippen gelopen. En misschien (héél misschien) win je wel een miljoen in de loterij. Maar hoe goed ben je in het inschatten van dat soort kansen? Of, met ander woorden, hoe hoog is je risico-intelligentie? Daarover gaat RQ.
Categorieën
Lunch maakt jaloerser dan koffie
Binnen een relatie steekt het onvermijdelijk een keer de kop op: het groene monster, oftewel jaloezie. Bijvoorbeeld wanneer een van beide partners al te veel tijd met een bepaalde ex doorbrengt. En, zo lijkt onderzoek van de Amerikaanse wetenschappers Kevin Kniffin en Brian Wansink aan te tonen: vooral als er met die ex gegeten wordt, is een flinke dosis jaloezie het gevolg.
Eens wat anders dan het higgsdeeltje :) Lees het volledige bericht op de KIJK-site.
“High-impact journals often regard psychology as a sort of parlour-trick area,” says [Chris Chambers, an experimental psychologist at Cardiff University, UK]. Results need to be exciting, eye-catching, even implausible. Simmons says that the blame lies partly in the review process. “When we review papers, we’re often making authors prove that their findings are novel or interesting,” he says. “We’re not often making them prove that their findings are true.”
Simmons should know. He recently published a tongue-in-cheek paper in Psychological Science ‘showing’ that listening to the song When I’m Sixty-four by the Beatles can actually reduce a listener’s age by 1.5 years. Simmons designed the experiments to show how “unacceptably easy” it can be to find statistically significant results to support a hypothesis.
Lang, maar erg interessant artikel op de Nature-site van wetenschapsjournalist Ed Yong over hoe lastig het is binnen de psychologie om onderzoek gepubliceerd te krijgen waarbij is geprobeerd eerdere experimenten te reproduceren, met name als dat niet is gelukt. Met een alineaatje over ‘onze’ Diederik Stapel.
Een tijdje geleden was het hét wetenschapsberichtje van de dag: het verband tussen chocolade-eet-frequentie en een lage body mass index (BMI), geclaimd door Beatrice Golomb en twee collega’s in de Archives of Internal Medicine. Eerst omdat het een onweerstaanbaar navertelweetje was, zo bleek wel op Twitter, daarna vanwege de vele sceptische geluiden die er te horen waren – over het onderzoek an sich én de berichtgeving erover. Aangezien ik zelf ook een berichtje wijdde aan het artikel, wil ik ‘met de kennis van nu’ daar nog even op terugblikken, om te zien hoe goed of slecht ik het destijds heb aangepakt.
Het 5300 jaar oude lichaam van Ötzi de IJsman, dat in 1991 werd gevonden nabij het Oostenrijkse Ötztal, zal ongetwijfeld een van de meest onderzochte lijken ooit zijn. Een dikke maand geleden meldden we nog dat zijn DNA in kaart was gebracht. Nu is er een nieuwe mijlpaal: onderzoeker Albert Zink en twee collega’s hebben van cellen uit wonden in Ötzi’s lichaam weten vast te stellen dat het rode bloedcellen zijn. Die zouden dan het oudst bekende bloed zijn dat tot nu toe is gevonden.
Keizerpinguïns tellen is een lastige bezigheid. Onder andere komt dat doordat de vogels zich nogal eens ophouden in moeilijk bereikbare gebieden waar temperaturen van -50 graden Celsius kunnen heersen. Gelukkig is goed ingepakt met pen en kladblok alle kolonies aflopen niet de enige manier om pinguïnpopulaties in kaart te brengen; je kunt ook gebruikmaken van satellietbeelden.
Normaal gesproken heeft een hyena het niet bepaald zwaar in Noord-Ethiopië. De bevolking gooit slachtafval en karkassen van dode lastdieren namelijk doorgaans gewoon op straat; een prima bron van voedsel voor de aaseters. Maar in de vastentijd hebben de hyena’s een probleem: wekenlang wordt er niet geslacht en dus verschijnt er ook veel minder eten voor de dieren aan de kant van de weg. Hoe overleven ze die magere tijden? Dat besloot Gidey Yirga van de Ethiopische Melkelle-universiteit te onderzoeken.
Tegen rondgedeelde chocolade zegt op de KIJK-redactie zelden iemand nee. Dus nieuws dat erop lijkt te wijzen dat het ‘bruine goud’ niet alleen lekker, maar ook nog goed voor ons is, verwelkomen we met open armen. Zoals de verrassende bevinding dat mensen die vaak chocolade eten in de regel minder dik zijn dan anderen.
Lees het volledige bericht op de KIJK-site.
Interessante toevoeging onder paper trouwens: “All authors (…) profess an anti-conflict via their chocolate purchasing habits“. Dat zal dan wel inhouden dat het zelf géén chocolade-eters zijn?