Dat de verzuring van de zee geen fijne ontwikkeling is, is inmiddels wel algemeen bekend. Onder andere schaal- en schelpdieren en koralen hebben er last van. Maar hoe zit het met ander zeeleven? Dat kan er ook niet altijd even goed mee dealen, zo blijkt uit een nieuwe studie. Die laat zien dat in elk geval één vissoort zich angstiger gaat gedragen in zuurder water.
Virussen die leven in zoogdieren kunnen enorm veel problemen opleveren voor de mens. Denk aan HIV of ebola. Het lijkt daarom een goed idee om zoveel mogelijk ‘zoogdiervirussen’ onder de loep te nemen vóórdat ze naar ons overspringen en een pandemie veroorzaken. En volgens viroloog Simon Anthony en collega’s is dat nog best te doen, want het aantal te onderzoeken virussen valt relatief mee.
Als er meer koolstofdioxide in de lucht belandt, heeft dat niet alleen gevolgen voor de temperatuur op aarde. Ook wordt de zee er zuurder van. Hoe reageert koraal op die verzuring? Dat is wel al diverse keren in het lab onderzocht, maar nog nauwelijks in zee. Elizabeth Crook (Universiteit van Californië te Santa Cruz) en collega’s besloten daar verandering in te brengen. Zij concluderen: koraal kán groeien in zuurder water, maar minder goed – en het wordt er ook kwetsbaarder van.
De Ierse hongersnood, die plaatsvond in de jaren veertig van de negentiende eeuw, had enorme gevolgen. Sowieso waren er meer dan een miljoen doden te betreuren; daarnaast emigreerden miljoenen Ieren naar onder meer de VS. Bovendien legde de teleurstellende hulp vanuit Groot-Brittannië tijdens de ramp de kiem voor de strijd om Ierse onafhankelijkheid. En dat allemaal door een eencellig organisme, Phytophthora infestans, dat aardappels besmette met de aardappelziekte. Het genoom van deze gehate soort is nu door Duitse en Britse wetenschappers gesequencet.
De paprikaplant groeit graag naast basilicum. Een basilicumplant maakt namelijk allerlei stofjes aan die onkruid dwarszitten. Bovendien houdt basilicum de bodem vochtig – ook fijn voor paprika. Het contact tussen beide planten vindt echter plaats op een mysterieuzere manier dan je zou denken, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Een paprikazaadje ontkiemt makkelijker in de buurt van een basilicumplant, zelfs het op geen enkele bekende manier met die plant in contact staat.
Mensen over de hele wereld vinden dezelfde gezichten aantrekkelijk, zo leek eerder onderzoek uit te wijzen. Als dan bovendien geldt dat aantrekkelijke mensen zich vaker voortplanten dan onaantrekkelijke en dus hun uiterlijke kenmerken doorgeven aan meer nakomelingen, zou dat moeten betekenen dat gezichten op bepaalde punten wereldwijd niet veel verschillen. Maar in elk geval voor kinnen gaat dat niet op; die variëren flink per regio.
Alsof de duvel ermee speelt. Net nu we in KIJK een artikel hebben over ‘omgekeerde evolutie’, dient een nieuw voorbeeld van dit controversiële verschijnsel zich aan: de huisstofmijt. Deze spinachtige evolueerde namelijk ooit van een op zichzelf levend diertje naar een parasiet, om vervolgens weer van parasiet in een op zichzelf levend diertje te veranderen. Dat claimt althans een team geleid door bioloog Pavel Klimov van de Universiteit van Michigan in het tijdschrift Systematic Biology.
Als je een Sint-Bernard naast een chihuahua zet, heb je nou niet echt het idee dat je naar twee exemplaren van dezelfde diersoort zit te kijken. Toch blijken honden prima in staat om hun soortgenoten te onderscheiden van andere dieren, of mensen. En daar hebben ze niet eens hun fijne neus bij nodig, zo blijkt uit nieuw onderzoek van Dominique Autier-Dérian en collega’s.
Biologen maken zich er tegenwoordig geregeld druk om dat soorten sneller uitsterven dan de wetenschap ze kan ontdekken en beschrijven. De biologen Mark Costello, Robert May en Nigel Stork laten deze week in het wetenschappelijke tijdschrift Science echter een positiever geluid horen. Volgens hen heeft een soort “op het moment meer kans om te worden beschreven dan om uit te sterven”, en is het mogelijk om deze eeuw het merendeel van de soorten op aarde een naam te geven.
Suiker smaakt door de bank genomen zoet én geeft veel energie. Daardoor is het voor beesten die graag zoveel mogelijk energie binnenkrijgen handig om zoveel mogelijk zoete dingen te eten. Maar soms gaat die vuistregel mank. Er zijn namelijk zoete suikers die nauwelijks een voedingswaarde hebben, en suikers met hetzelfde aantal calorieën kunnen flink in ‘zoetheid’ variëren. Hoe gaan dieren zoals fruitvliegjes daarmee om? Slimmer dan je zou denken, zo blijkt uit experimenten van de Universiteit van British Columbia te Canada.