Drie kwart van de massa-energie in het heelal bestaat uit de zogenoemde donkere energie, die ervoor zorgt dat sterrenstelsels steeds sneller uit elkaar bewegen. Een high tech camera die afgelopen week zijn eerste testwaarnemingen deed, moet dit verschijnsel beter in kaart gaan brengen. Zijn voor de hand liggende naam: de Dark Energy Camera, afgekort DECam.
Dat je beter geen tandenstokers kunt inslikken, is hopelijk sowieso wel duidelijk. En dat chirurgen tijdens een operatie maar beter geen gaasjes in je lijf achter kunnen laten ook. Toch komt het allebei voor. In het wetenschappelijk tijdschrift BMJ Case Reports schrijven artsen over twee gevallen die de gevaren hiervan duidelijk maken.
Hoeveel energie kunnen we maximaal uit de wind halen? Dat hebben Mark Jacobson en Cristina Archer, wetenschappers aan de Stanford-universiteit, op een nieuwe manier berekend. En die manier blijkt veel hogere getallen op te leveren dan eerdere modellen.
Categorieën
Schrijf je naam met sterrenstelsels
Onlangs vierde het zijn vijfde verjaardag: het project Galaxy Zoo, waarbij vrijwilligers foto’s van sterrenstelsels classificeren. Daarbij draait het met name om de vraag of het om een elliptisch of spiraalvormig stelsel gaat, maar af en toe komt er ook een stelsel voorbij dat – soms met wat fantasie – lijkt op een letter. Het Galaxy Zoo-team heeft daar nu een compleet alfabet uit samengesteld, waarmee je op deze pagina een boodschap naar keuze kunt schrijven. Oké, het resultaat is niet altijd even leesbaar, maar het idee van letters die tien- of zelfs honderdduizenden lichtjaren groot zijn, is ook wat waard.
Sterrenstelsels kun je grofweg verdelen in twee soorten: elliptische stelsels en spiraalstelsels, zoals onze eigen Melkweg. Deze nieuwe foto van de Hubble Space Telescope toont van elk van beide typen een schoolvoorbeeld, gebroederlijk naast elkaar.
Lees het hele bericht op de KIJK-site. Meer informatie en grotere versies van onderstaande foto op de ESA/Hubble-site.
Het klinkt sowieso als een plan dat je eerst héél goed moet overdenken en testen voor je het serieus gaat uitvoeren: de opwarming van de aarde tegengaan door bepaalde stoffen in de atmosfeer te pompen. Daarnaast kun je je afvragen hoe duur zo’n grapje is. Dat laatste heeft een team van Amerikaanse wetenschappers nu uitgerekend: het kan voor een paar miljard dollar per jaar.
De winters in Midden-Europa kunnen af en toe behoorlijk streng zijn. Waar komt dat door? Een mogelijkheid is dat het in dit gebied kouder is als de zon in het minst actieve deel van zijn 11-jarige cyclus zit. Maar hoe toon je zo’n verband aan, als temperatuurgegevens maar zo’n vijftig jaar terug gaan? Door te kijken naar de Rijn, bedachten de Duitse wetenschappers Frank Sirocko, Heiko Brunck en Stephan Pfahl.
Onder de zeebodem bevinden zich 3550 miljard miljard miljard cellen die behoren tot micro-organismen, zo schatten onderzoekers eerder. Een team van Duitse en Amerikaanse aard- en oceaanwetenschappers is het daar echter niet mee eens: volgens hen is het totaal ‘slechts’ 290 miljard miljard miljard. En dat heeft grote gevolgen voor de totale massa aan levende wezens die boven, op en in de aarde rondvliegen, -lopen dan wel -kruipen.
Rover Curiosity rijdt nog maar net rond over het oppervlak van de rode planeet, maar deze week maakte de NASA alvast een volgende Marsmissie bekend: InSight. Deze lander gaat, gewapend met een aantal verschillende instrumenten, bepalen hoe het kleine broertje van de aarde er van binnen uitziet.
Categorieën
Zon blijkt verrassend bolvormig
Een hemellichaam dat ronddraait, krijgt vanzelf een soort pompoenvorm: het is dikker bij de evenaar dan bij de polen. Vooral de grote gasplaneten in ons zonnestelsel hebben daar ‘last’ van, met Saturnus als extreemste voorbeeld, maar ook onze aarde is een beetje afgeplat. Geldt dat dan eveneens voor de zon? Dat zou je wel verwachten, maar nee. De zon is, ondanks het feit dat hij in 28 dagen om zijn as draait, bijna een perfecte bol.