Bier bevat vaak meer arsenicum dan het water, de hop en de gerst waar het van is gemaakt. Mehmet Coelhan en zijn team denken nu te hebben ontdekt waar die giftige stof vandaan komt: uit een materiaal dat, ironisch genoeg, wordt gebruikt om het bier te zuiveren van allerlei andere stoffen.
In zo’n beetje elke supermarkt zijn tegenwoordig biologische alternatieven te verkrijgen voor allerlei producten. Wat doet zo’n labeltje ‘biologisch’ met hoe we, zeg, een zak chips waarderen? Dat onderzochten Amerikaanse wetenschappers door proefpersonen verschillende etenswaar te laten proeven en beoordelen. De conclusie: we vinden dat biologisch eten onder meer voedzamer, vezelrijker, minder vet en minder ‘kunstmatig’ smaakt dan gewoon eten. Ook als er stiekem geen enkel verschil is.
Veel vrouwen en wat minder mannen houden er een netjes bijgewerkt toefje schaamhaar op na, of scheren zelfs de hele regio in kwestie kaal. Visueel misschien wat aantrekkelijker dan een wilde bos haar tussen de benen, maar er kleeft ook een nadeel aan, als we een Frans-Amerikaans groepje wetenschappers mogen geloven. Zij stellen namelijk dat geschoren schaamhaar de kans op waterwratten verhoogt. Mogelijk geldt hetzelfde voor andere seksueel overdraagbare infecties, zoals genitale wratten.
Lees het hele bericht op de KIJK-site! (Met een scheermesje als plaatje, want de water- en genitale wratten die ik her en der vond, zagen er niet al te appetijtelijk uit, en een foto van een dot schaamhaar boven zo’n stukje neerzetten is ook weer zoiets.)
Alsof de duvel ermee speelt. Net nu we in KIJK een artikel hebben over ‘omgekeerde evolutie’, dient een nieuw voorbeeld van dit controversiële verschijnsel zich aan: de huisstofmijt. Deze spinachtige evolueerde namelijk ooit van een op zichzelf levend diertje naar een parasiet, om vervolgens weer van parasiet in een op zichzelf levend diertje te veranderen. Dat claimt althans een team geleid door bioloog Pavel Klimov van de Universiteit van Michigan in het tijdschrift Systematic Biology.
Als je een Sint-Bernard naast een chihuahua zet, heb je nou niet echt het idee dat je naar twee exemplaren van dezelfde diersoort zit te kijken. Toch blijken honden prima in staat om hun soortgenoten te onderscheiden van andere dieren, of mensen. En daar hebben ze niet eens hun fijne neus bij nodig, zo blijkt uit nieuw onderzoek van Dominique Autier-Dérian en collega’s.
Biologen maken zich er tegenwoordig geregeld druk om dat soorten sneller uitsterven dan de wetenschap ze kan ontdekken en beschrijven. De biologen Mark Costello, Robert May en Nigel Stork laten deze week in het wetenschappelijke tijdschrift Science echter een positiever geluid horen. Volgens hen heeft een soort “op het moment meer kans om te worden beschreven dan om uit te sterven”, en is het mogelijk om deze eeuw het merendeel van de soorten op aarde een naam te geven.
Koken en je huis verwarmen gebeurt op het platteland ten zuiden van de Sahara nog steeds voornamelijk door hout en houtskool te verbranden. Zelfs in gebieden waar elektriciteit voor handen is, wordt er nog veel op die manier gestookt en gekookt, omdat de stroom en fornuizen voor de plaatselijke bevolking erg duur blijken. Kan dat zo door blijven gaan? Nee, zeggen Zuid-Afrikaanse en Amerikaanse onderzoekers.
Maar liefst 292 dammen wil India gaan bouwen in de Himalaya. In eerste instantie klinkt dat misschien als een ambitieus, maar in principe goed plan. Het Aziatische land herbergt namelijk momenteel het grootste aantal mensen ter wereld dat geen toegang heeft tot elektriciteit: ruim 400 miljoen. Als je die van stroom wil gaan voorzien, lijkt het een stuk milieu- en klimaatvriendelijker om dat met waterkracht te doen dan, bijvoorbeeld, door kolen te verbranden. Toch luiden twee wetenschappers deze week de noodklok in Science. Volgens hen zijn zoveel dammen helemaal niet zo fijn voor het milieu, en moeten ook allerlei andere problemen het hoofd worden geboden.
Hoe leg je een herinnering vast in je hersenen? Dat kan dankzij één bepaald enzym, zo stelden wetenschappers alweer ruim tien jaar geleden: het enzym PKM-zeta. Dat zou verbindingen tussen hersencellen versterken wanneer je iets leert. Maar onderzoek dat deze week in Nature wordt gepubliceerd, lijkt uit te wijzen dat PKM-zeta bij nader inzien weinig te maken heeft met hoe we dingen onthouden.
De damaged-goods-hypothese wordt het genoemd: het idee dat een vrouw die in pornofilms speelt in het verleden waarschijnlijk seksueel is misbruikt is, nu kampt met allerlei problemen en vaak verslaafd is aan drugs. Een nieuw onderzoek, gepubliceerd in het Journal of Sex Research, lijkt voor een belangrijk deel korte metten te maken met dat beeld. Pornoactrices zijn niet vaker als kind misbruikt dan vrouwen buiten de seksindustrie en hebben meer zelfvertrouwen. Wel experimenteren ze in de regel meer met drugs.
In de categorie: eens wat anders dan higgsdeeltjes of zwarte gaten… Lees het volledige nieuwsbericht op de KIJK-site!